နှင်းဆီရောင်လွှမ်းသောအချစ်ဇာတ်လမ်း – အပြာစာပေ

ဒီနေ့က နှင်းဆီနဲ့ နှင်းဆီရဲ့ချစ်သူတို့ ဒုတိယအကြိမ် ချိန်းပြီးတွေ့တဲ့နေ့ပေါ့။ သူက နှင်းဆီ
ပထမဆုံးချစ်ခဲ့ရသူပေါ့။ ရင်တွေကလည်း ခုန်နေလိုက်တာ။ သူနဲ့နှင်းဆီ ပထမဆုံးအကြိမ် ချိန်းတွေ့ခဲ့တဲ့နေရာက ကျူရှင်မှာလေ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်က အရှက်လွန်နေကြပြီး စကားတောင် လေလုံးကွဲအောင် မပြောဖြစ်ခဲ့ကြပါဘူး။ အခုတစ်ကြိမ်တော့ သူကနှင်းဆီကို ကျူရှင်မတက်နဲ့လို့ ပြောတာနဲ့ ကျွန်မလည်း သဘောတူခဲ့တယ်လေ။ သူက နှင်းဆီကို ကျူရှင်ရှိတဲ့လမ်းထိပ်မှာ စောင့်နေခဲ့တယ်။ နှင်းဆီလည်း ကားပေါ်ကဆင်းပြီးတာနဲ့ သူရှိရာကို တန်းပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။ သူက ကျွန်ကမကို ပြုံးပြီးလှမ်းကြည့်နေလေရဲ့။ အဲဒီချိန်ထိ
နှင်းဆီတို့နှစ်ယောက် လက်ချင်းတောင်မကိုင်ဖြစ်ကြ သေးပါဘူး။

‘ဘယ်သွားချင်လဲ’
‘သူ့သဘောပဲလေ. . . အင်း..တစ်နေရာရာသွားစားကြရင်ကောင်းမလား’
‘ကောင်းပြီလေ သူ့ဆန္ဒအတိုင်းပေါ့’ဆိုပြီး ပြောရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့ကားပေါ်တက်ပြီး လဘက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုက်ဘက်ကို ဦးတည်မောင်းခဲ့ကြတယ်။ ပြောရင်းယုံကြပါ့မလား။ အဲဒီအချိန် ထိ နှင်းဆီတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဘယ်လိုချစ်သူ နာမ်စားမျိုးခေါ်ရမယ် ဆိုတာတောင် မသိကြသေးဘူး။ ‘‘ကိုကို လို့ခေါ်ရမလား၊ မောင်မောင် လို့…’’။ နာမည်တွေကိုပဲ ခေါ်ပြောနေကြတာပေါ့။ ကားမောင်းနေတဲ့သူ့ကိုကြည့်ရင်း နှင်းဆီနဲ့လျောက်သွားရလု့ သူ့စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားပျော်ရွငှ်နေတယ်ဆိုတာကို နှင်းဆီ ခံစားရမိတယ်။ နှင်းဆီလား။ အင်း… ကျွန်မလည်း အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ ကားမောင်းနေတဲ့တစ်လျောက်လုံးမှာ နှင်းဆီတို့ နှစ်ယောက်လုံး စကားကိုမပြောဖြစ်ကြဘူး။ နှစ်ယောက်လုံး အရမ်းရှက်နေကြလို့ပေါ့။

‘သူ ဗိုလ်အောင်ကျော်လမ်းပေါ်က ှငူလနမ ဥေု ဃေ်န ကိုသွားဘူးလား’
‘ဟင့်အင်း‘ အိမ်ကနေအမြဲတစေကျူရှင်လိုက်ပို့ပေးနေပြီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လည်း အပြင်ထွက်လည်ခွင့် များများစားစား မရှိဘဲ ဘယ်မှကိုမသွားဖြစ် မရောက်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ နှင်းဆီအဖိ့ သူမေးတဲ့နေရာကိုလည်း သိနိုင်စရာမရှိတာ မဆန်းပါဘူး။
ှငူလနမ ဥေု ဃေ်န ရဲ့ရှေ့မှာ ကားကိုရပ်။ ကားပေါ်ကဆင်းပြီးတော့ ဆိုင်ရဲ့ လွတ်နေ့တဲ့ စားပွဲတစ်လုံးမှာ ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ ဃသုန နှစ်ဘူးမှာတယ်။ မှာပြီးတာနဲ့စားပွဲထိုးကောင်လေးက
‘အစ်ကိုတို့ သီးသန့်ခန်းယူမလား’
‘သူယူချင်လား’
‘သူ့သဘောဘဲလေ’လို့ နှင်းဆီက ပြန်ဖြေပြီးတာနဲ့ သူက စားပွဲထိုးကောင်လေးကို. .
‘အေး. . ယူမယ်လေ’ အခန်းလေးက ပုံမှန်စားသောက်ဆိုင်သီးသန့်ခန်းလေးပါပဲ။ ရောက်တတ်ရာရာ စကားတွေ ခဏတစ်ဖြုတ် ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ပြီးတော… နှင်းဆီကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်း၊ နှင်းဆီဆီက အဖြေကို ဘယ်လောက်တောင် စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ စောင့်ရတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းတွေကို သူက နှင်းဆီကို ပြောပြတယ်။ နှင်းဆီရင်တွေလေ ခုန်နေလိုက်တာအရမ်းပဲ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် မထိန်းနိုင်ဘူးလို့ ထင်ရတယ်။ ထူပူနေတဲ့ အဲဒီအချိန်လေးမှာပဲ သူနှင်းဆီရဲ့ပါးကို နမ်းလိုက်တယ်
ဆိုတာကို သိလိုက်ရတယ်။ အရမ်းကို ရှက်ပြီးမွနှ်ထူသွားတာဘဲ။ တော်ပါသေးရဲ့။
သီးသန့်ခန်းလေးထဲမှာ နှင်းဆီတို့ နှစ်ယောက်တည်းရှိပေလို့။
‘…’ အတွေးလေးမဆုံးလိုက်ခင်မှာပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက နှင်းဆီနှုတ်ခမ်းတွေကို လာပြီးထိကပ်တာကို သိလိုက်ရတယ်။ ဘယ်လိုပြန်တုန့်ပြန်ရမယ်ဆိုတာကို မသိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ သူက နှင်းဆီနှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူနမ်းရှုပ်လိုက်ပြီး သူရဲ့လျှာက နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လာထိတယ်ဆိုတာကို ခံစားသိလေးနဲ့ သိလိုက်တယ်။ ဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမယ်ဆိုတာ ဦးနှောက်က စဉ်းစားနေတုန်း နှင်းဆီနှုတ်ခမ်းတွေကပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အလိုအလျောက် ပြန်လည် စုပ်နမ်းနေတယ်ဆိုတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူရဲ့လျှာက နှင်းဆီပါးစပ်ထဲကို
ထိုးဝင်မွှေနှောက်နေတာကို ခံစားရပြန်ရော။ အဆုံးမတော့ နှင်းဆီနဲ့သူ လျှာချင်းရောယှက် နမ်းရှုပ်ကြတယ်။ ‘အို . . .’ အရမ်းကိုရှက်မိပါတယ်။ ကျွန်မခံစားနေရတာကို ပြောမပြတတ် အောင်ပါပဲ။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ သူ့ရဲ့လက်တွေက နှင်းဆီရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီအပေါ်ပိုင်းကို ရောက်လာတယ်။ နှင်းဆီရဲ့နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး သာသာလေးဖျစ်ညှစ်နယ်ပေးနေပါတော့တယ်။ သူ့ကိုစနမ်းကတည်းက ခံစားနေရတာတစ်မျိုးကြီး။ ခံစားရမှုက အခုပိုတိုး . .လာတယ်။ ‘အ. .ဟ. .’။ ဒီလိုမျိုး တစ်ခါမှကို မခံစားခဲ့ရဘူး။ အခုအချိန်ထိ နှင်းဆီခံစားခဲ့ရတာကို အတိအကျ ပြန်ကိုပြောမပြ တတ်ပါဘူးရှင်။ ထူးထူးခြားခြားခံစားခဲ့ရတာကိုတော့ အမှတ်ရနေဆဲပါ။ သူ့ကို
‘တော်ပြီ. ရပ်တော့’ လို့ပြောချင်ပေမဲ့ ခွန်အားတွေမရှိသလိုမျိုးခံစားရလို့ ပြောမထွက်ခဲ့ပါဘူး။

‘အိုး. . တော်ပြီဆို. . ရပ်ပါတော့’
‘ဟင့်အင်း . . မရပ်လိုက်ပါနဲ့ရှင်ရယ်’ လို့ စိတ်ထဲမှ ပြောနေမိရင်း ရင်ထဲမှာ ခံစားနေရတာတွေ သက်သာလိုသက်သာငြား သူ့ကိုပဲ အကြိမ်ကြိမ်ဖိနမ်းလိုက်မိပါတော့တယ်။ ရင်ထဲမှာခံစားမှုတွေက ပိုပိုဆိုးလာတယ်။ ကတုံကယင်နဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိမ်းတိမ်းဖိန်းတိမ်းတွေ ဖြစ်လာတယ်။
‘အဲဒါ ချစ်အရသာလားဟင်’ ‘ဒါကြောင့်လူတွေချစ်နေကြတာလား’ . . .
နှင်းဆီနို့လေးတွေကို သူ့လက်တွေရဲ့ညှစ်နယ်မှုတွေက တဖြည်းဖြည်းပိုကြမ်းလာတယ်။ လက်တွေက နို့ကို ညှစ်နယ်နေပေမဲ့ သူအနမ်းတွေက နှင်းဆီရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်က မစဲဘူး။ သူလျှာကြီးက ပါးစပ်ထဲမှာ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဝင်ရောက်ဗိုလ်ကျနေပြီး နှင်းဆီရဲ့လျှာကို အတင်းလိုက်ဖမ်းနေတယ်လေ။ လျာချင်းလိုက်တမ်းပြေးတမ်းကစားနေကြတယ်လို့ ပြောရင်ရမလား။ သေချာတာတစ်ခုကတော့ ကမ္ဘာကြီးရဲ့အပြင်ဘက်ကို ရောက်နေသလိုပါပဲ။ ‘အိုး . .’ နှင်းဆီလည်း အားကျမခံ သလျှာကို ပြန်လိုက်ထိ။ နို့ပေါ်ကလက်တွေကလည်း အဆက်မပြတ်ကို လှုပ်ရှား။
နှင်းဆီစိတ်တွေလည်း အရမ်းကိုလှုပ်ရှား၊ နှင်းဆီရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးမှာလည်း စိုစိစိနဲ့ဖြစ်။ ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်းကို စဉ်းစားဖို့ အချိန်မရှိသလိုပါပဲရှင်။ ‘ဟင့်အင်းကွာ . . မလုပ်ပါနဲ့’ လို့ပြောချင်
ပေမဲ့ သူကိုပြောလို့မရနိုင်ဘူးဆိုတာကို သိနေတယ်။ နှင်းဆီရဲ့ရှပ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို သူဖြုတ်လိုက်ပြန်ပြီ။ ဘရာဇီယာလေးနဲ့ မနှင်းဆီပေါ့။ နို့တွေကို ဘရာအပေါ်ကနေငုံခဲပြီးစုပ်ယူ တယ်။
’အ. ဟင့်. .အား…’ နှင်းဆီပါးစပ်က ငြီးငြူသံလေးတွေထွက်ကျလာတယ်။ ဒီလိုအရသာမျိုး တစ်ခါမှကို မခံစားခဲ့ရဘူးပါဘူး။ နှင်းဆီရဲ့ ဘရာဇီယာကြိုးတွေကို ပုခုံးပေါ်ကလျောချွတ်နေတာကို သိလိုက်ရပြန်တယ်။ သူနှင်းဆီကို အတင်းအကြပ်တိုးဖက်ပြီး ဘရာဇီယာကို အောင်မြင်စွာနဲ့ ချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ သူရှေ့မှာ အပေါ်ပိုင်းဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ မနှင်းဆီလေးပေါ့။ နှင်းဆီရဲ့ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးကို သူက စုပ်ယူငုံခဲလိုက်ပြီး လက်တစ်ဘက်က လွတ်နေတဲ့ နို့တစ်လုံးကို ပွတ်သပ် ဆော့ကစားနေတယ်လေ။ ‘အိုး. . အား. လား. လား’ သူက အရမ်းရမ်းကို မရပ်တမ်း အကြမ်းပတမ်းကို စုပ်ယူနေတာပါပဲ။ အစုပ်ကောင်းလွန်းလို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက တောင်ပြီးမာလာကြတယ်။
နှင်းဆီလေ ရှက်လိုက်တာ . . . ‘ကျေးဇူးပြုပြီး နှင်းဆီကို မကြည့်ပါနဲ့ရှင်ရယ်’ မပူပါနဲ့။ သူမှာ အလုပ်တွေများလို့ တကယ်ပဲ နှင်းဆီကို မကြည့်နိုင်အားပါဘူး။ သူ့လက်တွေက နှင်းဆီရဲ့ စကတ်အောက်ကိုရောက်လာပြန်တယ်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို လာစမ်းတယ်။
‘စိုရွှဲနေပါလား’ လို့ သူက ငြင်ငြင်သာသာလေးပြောတယ်။ တကယ့်ကိုတိုးတိုးလေး. . .။ နှင်းဆီလေ ရှက်ရလို့ လဲသေတော့မယ်အတိုင်းပဲ။
‘တော်ပြီကွာ. .မလုပ်နဲ့တော့နော်’ လို့ပြောပေမဲ့ ဘာမှကိုစကားပြန်မရပဲ နှင်းဆီရဲ့ အဖိုးတန်ပစ္စည်းလေးကို ထိဖို့ သူ့လက်တွေက လှုပ်ရှားနေကြပါတော့တယ်။ သူ့လက်ညှိုး (နှင်းဆီအထင်နော်)နဲ့ နှင်းဆီလေးကို အထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ နှင်းဆီ ဘယ်လိုမှကို
မခံရပ်နိုင်တော့ပါဘူးရှင်ရယ်။
‘အိုး . . အား. . ကောင်းလိုက်တာ.. ကောင်းတယ်. . အား . ဟင့် အင့် အ.’ ရင်ထဲမှာ တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်ပြီး မွန်းကြပ်လာတယ်။ တစ်ခုခုဆာင့်တက်လာသလိုပဲ။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး။
ရင်ထဲမှာ တင်းကြပ်နေတဲ့အတွက် တစ်ခုခုကို စနွ့်ထုတ်ပစ်ချင်နေမိတယ်။ တစ်ချို့ပြောတာတော့ ပြီးတယ်လို့ ကြားဘူးတယ်။ အင်း အဲဒါဆိုရင် ‘အား. .အင်း .. နှင်းဆီပြီးချင်.’ သူ့လက်ချောင်းနဲ့ပွတ်ပေးရင်းနဲ့တင် နှင်းဆီတစ်ခါပြီးသွားပြီလေ။ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တွေက မရပ်သေး ပါဘူး . . .
နှင်းဆီပြီးသွားတာကို သူသိပုံရပါတယ်။ သူ့လက်တွေကို နှင်းဆီအတင်းဆွဲယူပြီး ဖိကပ်ထားမိတာကိုး။ မီးတောင်ကြီးတစ်ခု ရင်ဘတ်ထဲကနေ လွင့်စင်ပေါက်ကွဲသွားသလိုပါလား။ ဒီလိုခံစားမှုမျိုးကို ဘယ်သူဆီကမှ ဘယ်တုန်းကမှ မရဘူးခဲ့ပါဘူးရှင်ရယ်။ ရင်ထဲမှာ ဘာတွေဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို နှင်းဆီမစဉ်းစားတတ်အောင်ပါပဲ။ သေချာတာတစ်ခုကတော့
အရမ်းကို အသည်းခိုက်မိအောင်ကောင်းတာပါပဲရှင်။
နှင်းဆီကို ပါးစပ်ချင်းလာနမ်းပြန်တယ်။ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို စုပ်ယူပြီးတော့ နှင်းဆီရဲ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးဆီကို ဦးတည်ပြန်တယ်။ တစ်ခါ ပါးစပ်ကိုနမ်းပြီး လျာချင်းစုတ်ယူပြန်တယ်။ ချစ်သူလျှာစစ်ပွဲလေး တစ်ခုခင်းဖြစ်ကြသေးတယ်။ သူနဲ့အဲဒီလို နေရတာကို နှင်းဆီပျော်ရွငှ်ကြည်နူးမိပါတယ်။ လျှာစစ်ပွဲလေးဖြစ်နေတုန်း သူ့လက်ကို နှင်းဆီရဲ့ အဖိုးတန်ပစ္စည်းလေးပေါ်ကနေ ဖယ်ခွာသွားတယ်။
‘အ အ. အား’ ရင်ထဲမှာ ဖြတ်ကနဲကျင်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့
ကြာကြာကြီးမခံစားလိုက်ရပါဘူး လျှာချင်းစစ်ခင်းနေတာကြောင့်ပေါ့။ သူ့လက်ကလေးက နှင်းဆီရဲ့ အဆီမရှိတဲ့ ဗိုက်ကလေးပေါ်၊ ရင်ဘတ်ကနေ. . . နို့သီးလေးကို ဆွဲယူလိုက်ပါတော့တယ်။ ဖြည်းဖြည်းလေးနှိပ်နယ်ပေးရင်း သူ့လက်ချောင်းလေးနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆော့ကစားနေတယ်
လေ။
‘အ. .အို . . ဟင့်အင် . အ. .အဟ အား’ ‘ဘာထပ်လုပ်နေတာပါလိမ့်’ ရင်ထဲမှာ
တစ်မျိုးကြီးပြန်ခံစားလာရပြန်ပြီ။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ နှင်းဆီရဲ့နှာခေါင်းနဲ့ နှာဖူးကို ဖွဖွလေးနမ်းတာကို
သိလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ငြင်သာပြီးသိမ်မွေ့တဲ့အပြုအမူတွေရယ်၊ ရင်ထဲမှာဖော်မပြတတ်အောင် တစ်မျိုးကြီး ခံစားရတာတွေရယ်ကို အရမ်းကိုကြည်နူးကျေနပ်ပျော်ရွငှ်မိရတယ်။ နှင်းဆီလည်တိုင်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့နမ်းပြီး လည်တိုင်တစ်လျောက်လျက်လျက်ပြီး ဆင်းသွားလိုက်တာ နို့သီးလေးတွေဆီကို ရောက်တဲ့အထိပေါ့။ နို့သီးခေါင်းလေးကို နမ်းပြီး လျက်ပေးနေပြန်ပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ယူတော့ နွေးနွေးလေးနဲ့ ကောင်းလိုက်တာ။ ‘အမေ့. . အား’ ပါးစပ်ထဲမှာတင် လျှာနဲ့လျက်နေပြန်ပြီ။ လျက်ပြီးတော့ စုတ်ယူ။ စုပ်လိုက် လျက်လိုက်နဲ့ နှင်းဆီတစ်ကိုယ်လုံးကို တုန်ယင်လာပါတော့တယ်။ တဆက်တည်းမှာပဲသိလိုက်တာက သူအမိန့်တွေကို မလွန်ဆန်နိုင် တော့တဲ့ နှင်းဆီခန်ဓာကိုယ် . . . သြော် သူပြုသမျှနုရတော့မှာပါလားရှင်ရယ်။ သူ့လက်တစ်ဘက်က နှင်းဆီပစ္စည်းလေးရှိရာကိုဦးတည်လာပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ နှင်းဆီ အရည်တွေနဲ့စိုရွဲတှာကို သူသိသွားပြန်ပါပြီ။ ပြီးတော့ . . နှင်းဆီရဲ့ မွေးရာပါအကြောင်းလေး ထဲဆီကို တစ်ခုခုဝင်လာသလိုမျိုး . . . ‘အိုး . . အမေ့’။ သူ့လက်တစ်ချောင်းကို ထိုးသွင်းနေတာ ကိုး။
‘အား. ရှီး . .ရှီး . . နာလိုက်တာ’
‘ကောင်းသွားမှာပါ . . ခဏလေးနေရင်မနာတော့ဘူးနော်’ လို့သူကပြောပြီး ထိုးသွင်းနေတာကို ရပ်လိုက်ပေမဲ့ တစ်ခုခုဝင်နေသလိုမျိုးခံစားရတာ အနေရခက်ပါတယ်ရှင်။ ထိုးသွင်းထားတဲ့ သူ့လက်ချောင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြန်တယ်လေ။
‘အား. .အမေ့. .ဟား အား’ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ နှင်းဆီရဲ့ခန်ဓာကိုယ်လေးပေါ်မှာ ခံစားမှုသုံးမျိုးကို ရနေတယ်။ နို့တွေကိုလက်နဲ့ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေရာကနေ၊ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ ် လျာချင်းစစ်ခင်းနေရာကနေ၊ ပြီးတော့ အောက်ပိုင်းနေရာလေးကနေပေါ့ . .‘အိုး တကယ့်ကို ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ’ ကောင်းလိုက်တာ။
‘အ . . အာ.. အဟား. .အား . .အိုး’ တစ်ကိုယ်လုံးလှုပ်ခါနေတယ်။ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းကို မသိအောင်ပါပဲ။ နှင်းဆီလေ သူ့ခေါင်းတွေရော၊ ထိုင်ခုံဆိုဖာတွေရော တွေ့ရာဆွဲယူနေတယ်။ လေထဲမှာလွင့်နေသလို မျိုးဆိုတာများလား။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက နှင်းဆီရဲ့ခန်ဓာကိုယ်လေးတစ်လျောက်ရွေ့လျားနေတယ်။ နှင်းဆီဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးတွေ အပေါ်မှာ သူ့နှုတ်ခမ်းအနမ်းတွေက ပြေးလွှားခုန်ပေါက်ဆော့ကစားနေလေရဲ့။ နောက်တော့. . . သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ နှင်းဆီရဲ့နူးညံ့မို့မောက်နေတဲ့ အဖိုးတန်ပစ္စည်းလေးပေါ်ကို ရောက်လာတာကို သိလိုက်ရတယ်။ ရှက်လွန်းလို့ အရမ်းကိုထူပူသွားရင်းနဲ့ . . ‘သူ နှင်းဆီ ဟာလေးကို နမ်းတော့မလို့လား’ဆိုတဲ့ အတွေးလေးတောင် မဆုံးသေးဘူး. . ‘အို သူ သူ တစ်ကယ်ကို နမ်းနေပါလား. . .’ နှင်းဆီရဲ့ အမွှေးလေးတွေနဲ့ထူထပ်နေတဲ့ မို့မောက်ဖောင်းြွကနေတဲ့ တစ်ဝိုက်ကို သူနမ်းနေပါတော့တယ်.. ရှက်ပြီး နှင်းဆီတစ်ကိုယ်လုံး တစ်မျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ သူ့လက်တွေက နှင်းဆီခန်ဓာကိုယ်လေးတစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်းနဲ့ နှင်းဆီရဲ့နို့သီးလေးကို ရောက်လာပြီး အသာအယာ နယ်ပေးနေပါတော့တယ်။ လက်ညှိုးနဲ့လက်မလေးကိုသုံးပြီး
ထိပ်သီးခေါင်းလေးတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်လိပ်ပေးနေပြန်တယ်။ အောက်နှုတ်ခမ်းအကွဲကြောင်း လေးထဲကို သူ့လျာကြီးထည့်လိုက်တယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်ရပြန်တယ်။ နှင်းဆီရဲ့အတွင်းနှုတ်ခမ်း သားလေးတွေကတစ်ဆင့် သူ့လျာကြီးရဲ့ပူနွေးစွတ်စိုနေမှုတွေကို ခံစားမိပြန်တယ်။ နှုတ်ခမ်းသား အထက်နဲ့အောက်ကို လျက်ပေးနေတာကို ခံလိုက်ရတော့ . . ’အ..အ.အား. . ရှီး. .အား..’ လက်တစ်ဖက်က ထိုင်ခုံက ဆိုဖာကိုညှစ်မိပြီးတော့ နှင်းဆီရဲ့အခြားလက်တစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကို ဆွဲကိုင်မိပါတော့တယ်။ ဘာနဲ့မှမတူတဲ့ခံစားမမှု ျိုးကို ခံစားမိနေတဲ့ နှင်းဆီခန်ဓာကိုယ်လေး နတ်ပူးသလို တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာတယ်။ မအော်မိအောင် တအားတင်းထားရတယ်လေ။
ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိတဲ့ အဆုံးမတော့ . . .‘အိုး . . အား..ရှီး.ရှီး. .ဟဟဟား . .အိုး’
အသံတစ်ချို့ ထွက်ကျလာတယ်။ ထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးရာကနေ အထဲဝင်လာတဲ့ သူ့လျာကြီးနဲ့ မွှေနှောက်ထိုးကလိနေတာလိုက်တာ. . . ‘အား . .. အမေ့ . .ကောင်း အ.’ ဘာမှန်းတော့မသိဘူး။ နှင်းဆီရဲ့စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုလိုသလိုခံစားလိုက်မိတယ်။ အဲလိုနှင်းဆီ တစ်ခုခုလိုအပ်ပါတယ်ဆိုတဲ့ခဏမှာပဲ သူကလည်း လျာနဲ့စုပ်ယက်ပေးနေခြင်းကိုရပ်လိုက်တယ်လေ။ ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး။ နှင်းဆီနှုတ်ခမ်းတွေကို သူပြန်နမ်းတယ်။ ရှပ်အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီတွေကို သူချွတ်ပြစ်နေတာသတိထားလိုက်မိတယ်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကိုချွတ်တော့ အနမ်းခံနေရတဲ့ကြားက ချောင်းကြည့်မိတော့ တောင့်တင်းပြီးမာထန်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ ဖိုအင်္ဂါ လိင်တံကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ တစ်ဦးတည်းသောသမီးဖြစ်တဲ့ နှင်းဆီဘယ်မှာလာပြီး ယောကျ်ားအင်္ဂါအကြောင်း ဘယ်လိုလုပ် သိမှာလဲ။ တောင့်တင်းကြီးထွားတဲ့ သူ့ဟာကြီးကို တွေ့ရတော့ နှင်းဆီ နည်းနည်းတော့လန့်သွားမိတယ်။ ခန်ဓာကိုယ် ဗလာကျင်းနဲ့တဲ့ နှင်းဆီနဲ့သူ ကိုယ်ခန်ဓာချင်းရော အောက်ပိုင်းချင်းရော အကာအကွယ်မရှိ ထိတွေ့နေကြတဲ့ အရသာကို ခံစားရ မိတယ်။ သူနဲ့နှင်းဆီနှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေတုန်း သူ့လက်တစ်ဖက်က သူ့ဟာကိုကိုင်ပြီး ထိပ်နဲ့ အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက် ထက်အောက်ပွတ်ကစားနေတယ်။ ‘အိုး..အင်း.. ကောင်းလိုက်တာ’ နှင်းဆီဘယ်လိုမှကို မနေနိုင်တော့ဘူး။ တစ်ခုခုကို အရမ်းလိုချင်လာတယ်လို့ခံစားရတယ်။ ဘာကိုလိုချင်မှန်းလဲမသိဘူး။ တစ်ခုခုလိုနေတာကတော့ကျိန်းသေပါပဲရှင်။ သူ့ဟာနဲ့ အထက်အောက် ကလိပေးနေတာကို ရပ်လိုက်ရင်း၊
‘မီးလေး . . ကိုယ့်ဟာကြီးကို မီးလေးထဲ ထည့်လိုက်ရတော့မလားဟင်’ ဆိုပြီး တိုးတိုးလေး လာမေးတယ်။
‘အာ. . ဘာတွေလာမေးနေမှန်းလဲမသိဘူးကွာ’. ဆိုပြီး တကယ့်ကိုတိုးတိုးလေးရှက်ရွံ့စွာနဲ့ ပြန်ပြောမိတယ်။
‘မီးလေး လိုချင်နေတယ်ဆိုတာ သိပါတယ်ကွာ’
‘တော်ပြီကွာ.. အဲလိုမပြောပါနဲ့ဆို’
‘အိုး အဲဒါဆိုရင် ဆောရီးနော်’ ဆိုပြီး နှင်းဆီနှုမ်းခမ်းတွေ ရှိရာကို သူကုန်းနမ်းလိုက်တယ်။ နှင်းဆီးပေါင်တစ်ချောင်းကို သူကဘေးကိုကားထုတ်ပြီး နောက်တစ်ချောင်းကိုတော့ သူ့ပုခုန်းပေါ်တင် လိုက်တယ်လေ။ သူ့ဟာကြီးက နှင်းဆီရဲ့ဟာလေးကိုလာထိနေတာကို သိလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခုနတုန်းကလို ထက်အောက်ပွတ်ပေးနေတာမဟုတ်ဘဲ သူ့ဟာကြီးက နှင်းဆီဟာလေးထဲကို တွန်းထိုးဝင်ရောက်လာတော့တယ်။ နှင်းဆီကိုယ်လုံးလေးတောင့်တင်းသွားပြီး ရင်ခုန်သံတွေက ဗုံတီးကုန်ကြတယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးဝင်လာနေတာကို ခံစားသိနေတယ်။ နှင်းဆီဟာလေးထဲမှာ တအားကို ပြည့်ကြပ်တင်းနေတယ်။ ဒါတောင် ထိပ်ပိုင်းပဲရှိသေးပြီး ဆက်ဝင်လာမယ်ဆိုတာသိနေ တယ်။ သူထပ်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
‘အား…အ..အား’ နာလွန်းလို့ နှင်းဆီအော်လိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ သူ့လက်တစ်ဖက်
နှင်းဆီပါးစပ်ဆီကို လာအုပ်ပြီး . .
‘မီးလေးအော်တာနဲ့ တခြားလူတွေ ကိုယ်တို့ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ သိကုန်ကြမယ်လေ’
နှင်းဆီအတော်လည်းလန့်သွားတယ်။ ငါတို့လူတွေရှိတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာပဲ ဆိုတာကို သတိရလိုက်မိလို့လေ။ နာလွန်းလို့အော်မိသွားတာပါ။ မျက်ရည်တွေက မျက်ဝန်းအိမ်ကနေလိမ့် ဆင်းလာတယ်။ သူ့ဟာကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အဆုံးထိမဝင်သေးဘူးလေ။ နှင်းဆီဟာလေးထဲက အရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်လာသလိုခံစားရပြီး တင်းကြပ်မွန်းသိပ်နေတဲ့ အာသီ သတွေ အနည်းငယ်ပြေလျော့လာသလိုမျိုးခံစားရမိတယ်။ အထဲမှာ စိုရွှဲချောမွေ့လာတော့ သူ့ဟာကြီး က နှင်းဆီထဲကို ပိုဝင်လာတယ်လေ။
‘အား . .အမေ့ . . နာတယ်. .နာတယ် . . ’ လို့အော်လိုက်ပေမဲ့ သူ့လကန် ဲ့ ပိတ်ထားမှုကြောင့် အပြင်ကို အကျယ်ကြီးထွက်မလာပါဘူး။
‘အား. . အ. ဟုတ် .တယ် မီးလေးက အရမ်းကိုကြပ်နေတာပဲကွာ’ သူကငြီးငြူသံတစ်ဝက်နဲ့ပြန်ဖြေတော့ နှင်းဆီတော်တော်လေးရှက်သွားတယ်။ သူ့ဟာကြီး ကလည်း ပိုပိုတိုးဝင်လာတယ်။
‘မီးလေး အဆုံးထိဝင်သွားပြီ’
‘ဘာဖြစ်တယ်’ အရမ်းနာကလည်းနာ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်းတစ်မျိုးကြီးခံစားနေရတော့ နှင်းဆီ သူပြောတာကို ကောင်းကောင်းမကြားလိုက်မိဘူး။
‘လီးကြီးအဆုံးထိဝင်သွားပြီ’ ဆိုပြီး နှင်းဆီကို တစ်အားဆောင့်သွင်းပါတော့တယ်။
‘အား. .အား. .အာ. ဟား’ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း အရမ်းကိုကြမ်းလာတယ်။
နှင်းဆီတစ်မျိုးကြီးခံစားလာရပြန်တယ်။ သူ့ဟာကြီး အဆုံးထိဝင်သွားရင် ဆီးသွားချင် သလိုမျိုး (အနီးစပ်ဆုံးပြောတာနော်) ဖြစ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခံလို့ကောင်းတယ်။ အသံမထွက် မိအောင် အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့လဲ . . ‘အိ ..အ.အိ..ဟား’
နှင်းဆီခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဘေးကိုကားပြီး ဆောင့်ပြန်တယ်။ နှင်းဆီတစ်ကိုယ်လုံးကို သူလုပ်ချင်သလိုလုပ်နေတော့တာပါပဲ။ နောက်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံးကိုကိုင်ပြီး မိုးပေါ်ထောင် ပြန်တယ်။ ဘာပုံဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်းကို နှင်းဆီမသိပါဘူး။ တစ်ခြားကမ္ဘာတစ်ခုမှာ ရောက်နေသလို မျိုးဖြစ်နေတယ်။ ‘အိုး. .ကောင်းတယ်ကွာ..မီးလေး..အရမ်းကိုကောင်းလိုက်တာကွာ. .’ဆိုပြီး နှင်းဆီကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လိုက် မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်နဲ့ပေါ့။ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း နှင်းဆီကတော့ လေထဲမှာဝဲပျံနေတော့တယ်။ အဲလိုမိနစ်အနည်းငယ်ဆောင့်ပြီး သူ့ဟာကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို နှင်းဆီထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
‘အအအအား..’
နှင်းဆီအရမ်းနာသွားပြီး တစ်ခုခုလိုနေသေးတယ်ဆိုတာကို ခံစားရမိတယ်။ ဘယ်လိုပြော
ရမလဲ မသိဘူး။ တစ်ခုခုလိုနေတာတေ့ာအမှန်ပါပဲ။ နှင်းဆီကိုသူကနှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းစုပ်ပြန်တယ်။ နှင်းဆီဟာလေးထဲကနေ စိမ့်ပြီးယားသလိုြွကသလိုဖြစ်ပြီး တစ်ခုခုလိုသလိုခံစားလာရတယ်လို့ ထင်လိုက်တယ်။ လှဲနေတဲ့နှင်းဆီကိုဆိုဖာခုံပေါ်ကနေဆွဲမလိုက်တယ်။ နှင်းဆီတစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလိုပါပဲ။ ပျော့ခွေနွမ်းလျပြီး အားအင်ချိနဲ့နေတယ်။ နှင်းဆီက လေးဘက်ကုန်းနေဖို့ သူကပြင်ပေးနေတယ်။ နောက်မှဒီပုံစံက ခွေး-ိုးပုံစံမျိုးဆိုတာနှင်းဆီသိရတယ်။ အဲလိုကြီးနေရတာ နှင်းဆီရှက်ပေမဲ့ (နှင်းဆီခွေးဖြစ်သွားလို့လေ)၊ ဘယ်လိုမှ ငြင်းဆန်နိုင်စွမ်းမရှိပါဘူး။ အဲဒီချိန်မှာ နှင်းဆီရင်ထဲကဆန္ဒတွေပြည့်ဝဖို့ဆိုရင် ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရဆိုသလိုမျိုးဖြစ်နေလို့ပေါ့။ သူ့အလိုကျ အလွယ်တကူကို လိုက်လျောနေမိတော့တာပါပဲ။ လေးဘက်ထောက်လျက်နဲ့ စောင့်မျှော်နေရတော့
တာပေါ့။ ရှက်ခြင်း၊ ကြောက်ခြင်း၊ လိုခြင်းခြင်းစတဲ့ ခံစားမှုပေါင်းစုံကို ြွပတ်သိပ်ပြီခံစားနေရတယ်။ ဘာလို့ ငါ အဲဒီလောက်တောင် လိုက်လျောနေလည်းဆိုပြီး တွေးနေမိတယ်။ တွေးနေတုန်း နှင်းဆီနောက်ဘက်ကနေပြီး ပုခုံးတွေဆီကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဟာကြီးကို နှင်းဆီဟာလေးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရတယ်။ သိပ်အနာကြီးမဟုတ်တော့ ပေမဲ့ သူ့ဟာကြီး အဝင်အထွက်အတိုင်းမှာ နှင်းဆီပါးစပ်ကနေ အသံတွေထွက်ကျလာတယ်။
‘အား. .အ..အ .အား.ရှီး….အာ.ရှီးဟာ .ဟား. .’ သူ့ဟာကြီးကလည်း အဆုံးထိကိုဝင်ဝင်နေတယ်။ သူ့ဟာကြီးဝင်လာတိုင်း ခုန ခံစားနေရတဲ့ ဆီးသွားချင်သလိုမျိုး ခံစားမှုက ပိုပြီးပြင်း ထန်လာတယ်။ နှင်းဆီပခုန်းနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတယေ် လ။ နှင်းဆီကိုယ်လုံးလေးတုန်ယင်နေပြီးတော့ သူ့တိုးတိုးလေးအော်ငြီးနေတာကိုလည်း သတိထားမိတယ်။ နှင်းဆီလည်း အသံကိုအတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းပြီး တိုးတိုးလေးငြီးငြူနေမိတယ်။
‘အား ..မီးလေး..ကောင်းတယ်ကွာ..တကယ်ပဲ. .ရှီး. .အား ..ဟား’
‘ဟင့်အင့် .ရှီး. .အားအား. .အ.အ.ဟား. .ရှီးအား’
နှင်းဆီကိုယ်လုံးလေးရော၊ အဖိုးတန်ပစ္စည်းလေးပါ ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ အရမ်းကို လှုပ်ရမ်း နေပါတော့တယ်။ သူမဆောင့်ခင်မှာပဲ နှင်းဆီက ကုန်းကုန်းပြီးပေးနောက်ကို ကော့ထိုးပေးနေ မိတယ်လေ။ အဲလိုလုပ်ပေးမိတာကို ရှက်ပေမဲ့လည်းမတတ်နိုင်ပါဘူး။ နှင်းဆီက ကြိုက်တာကိုး။ သူ့လက်တွေကလည်း နှင်းဆီတစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေကြတယ်။ နှင်းဆီ
ဖင်ကြီးကိုပွတ်ပေးလိုက် ဆုပ်နယ်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို နယ်ပေးလိုက်နဲ့ပေါ့။
နှင်းဆီ နတ်ပြည်ရောက်နေတယ်။
နှင်းဆီကိုလှဲချခိုင်းပြန်တယ်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုမပြီး သူ့ပုခုံးပေါ်ကိုမတင်တယ်။ နှင်းဆီဖင်ကြီးမြောက်ြွကနေတယ်လို့ထင်မိတယ်။ ဘာလုပ်အုံးမလဲမသိဘူးဆိုပြီးစပ်စုနေမိတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ အသွင်းအထုတ်ကို သူကဖြည်းဖြည်းလေးလုပ်နေတယ်။ အဝင်တစ်ခါ အထွက်တစ်ခါတိုင်း ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာကိုခံစားနေမိတယ်။ အဝင်အထွက် အကြိမ်တိုင်းမှာ
နှင်းဆီကို ဆီးသွားစေချင်သလိုမျိုးကိုဖြစ်စေတယ်။
‘ချစ်လေး . . ခံရတာကောင်းလားဟင်’
‘မသိဘူး’ . .နှင်းဆီရှက်လွန်းလို့ပြောမထွက်ပေမဲ့ . . အသံတွေကထွက်ကျလာတယ်။
‘.ရှီး. .အားအား. .အ.အ.ဟား. .ရှီးအား’
‘ဘာလို့ ကိယ်ကိုလိမ်ပြောရတာလဲကွာ‘
‘ဘယ်မှာလိမ်ပြောလို့လဲ’
‘ချစ်လေး ခံလို့ကောင်းတာသိနေတာပဲကိုး’
‘သွား. . .ဘာမှန်းလဲမသိဘူး.’
နှင်းဆီရှက်ရှက်နဲ့အော်မိသလို ကိုယ့်ကိုကိုယ် အသံမထွက်အောင် မထိန်းနိုင်လို့လည်း အပြစ်တင်မိတယ်။
‘ချစ်လေး သေးပေါက်ချင်နေတယ်မဟုတ်လား’
‘၊ ၊ ၊ ဘယ်လိုလုပ်သိလဲဟင်’
‘ဂျီ-စပေါ့လို့ခေါ်တဲ့နေရာကို ကိုယ်ကသွားသွားထိအောင်လုပ်နေတာကိုး’ တကယ်တော့ ဂျီ-စပေါ့လို့ခေါ်တဲ့နေရာအမျိုးသမီးတွေဆီမှာရှိမှန်း နှင်းဆီသိပါတယ်။ ဘာအတွက်နဲ့ ဘယ်လိုအသုံးဝင်လဲဆိုတာသာမသိတာပါ။ အခုတော့နှင်းဆီ သေချာသိသွားပြီ –
နှင်းဆီကိုနတ်ပြည်ပို့ပေးတဲ့နေရာပေါ့။
‘ . . အား. .အာ.အ အ အိုး အို. .ရှီး. .အားအား. .အ.အ.ဟား အား’ သူခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လေ နှင်းဆီကတော့ပိုပြီးတော့ကို အသံထွက်ချင်လေဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ နှင်းဆီရဲ့ကိုယ်လေးကတုန်ခါသွားပြီး မီးတောင်အသေးစားလေးတစ်ခု ခန်ဓာကိုယ်ထဲမှာ ပေါက်ထွက်သလိုမျိုးခံစားလိုက်ရပြီး . စိတ်တွေကိုလွတှ်ပေးလိုက်မိတယ်။ အရမ်းကိုလွတ်လပ်ပေါ့်ပါးသွားပြီး မကြာခင်မှာပဲ သူ့ရဲ့ဟာကြီးကနေ အရည်တစ်ချို့ နှင်းဆီဟာလေး ထဲကို ပန်းထုတ်တာကိုခံစားရတယ်။ ပြီးတော့သူ့ဟာကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး နှင်းဆီတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ထားလိုက်ကြတယ်။ ပင်ပန်းလိုက်တာ။ နှင်းဆီကိုသူ နမ်းပြန်တယ်။
ပြီးတော့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။
ဒါပေမဲ့ သိပ်မကြာခင်မှာဖြစ်လာမယ့် တစ်စုံတစ်ခုကိုတွေးပြီးနှင်းဆီစိုးရိမ်းပူပန်မိလိုက်တယ်။

တကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို ခံစားရပြီးမှာတော့ အောက်ပိုင်းကပူကနဲခံစားလိုက် ရသလို သူကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ပေါ်ကို ဖြည်းဖြည်းလေးမှောက်ချလိုက်တယ်။ ဘာစကားမှ
မပြောပဲငြိမ်နေမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူကော ကိုယ်ရော အောက်ပိုင်းမှာ ထိကပ်ထားတုံးပဲ။
နှင်းဆီတကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလိုပဲ တကိုယ်လုံးနာနေတယ် မရည်ရွယ်ပဲမျက်ရည်တွေ ပါးပေါ်မှာလာတယ်။ မှားသွားပြီလား။ ကြောက်လည်းကြောက်သလို ရင်ထဲကလည်း ကြိုက်သလို ဖြစ်နေသည်။ သူကတော့ ကိုယ့်အပေါ်မုာ . . .
ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ်မျောနေတုံး ပါးပေါ်ကို သူ့အနမ်းတွေေြွကကျလာသည်။ သူ့အနမ်း တွေက နွေးထွေးနေသည်။ တယောက်ထဲနမ်းနေတဲ့ သူ့ကိုကိုယ့်နှူတ်ခမ်းတွေက အလိုက်သင့် တုန့်ပြန်လိုက်တယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ပါးပေါ်ကနေ ကိုယ်နှုတ်ခမ်းဆီကိုကူးလာပြီး တယောက်နဲ့တယောက် အနမ်းတိုက်ပွဲလေး ဆင်နွှဲနေကြတယ်။
‘သိပ်ချစ်တယ်မောင်ရယ်’ သူကော ကိုယ်ကော အနမ်းကြောထဲမှာနစ်မျောနေတာ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားလည်း သတိမထားမိပေမယ့် ကိုယ်သတိထားမိချိန်မာှ တော့ သူ့လက်တွေက ကိုယ့်တကိုယ်လုံး
ပြေးလွှားနေပြီ။
‘မောင်ရာ . .တော်တော့ကွာ. . .နော်၊ ချစ်ပြန်ချင်ပြီ’
‘ခဏလေးပါချစ်ရာ။ ကဲ မောင်မေးမယ်၊ ချစ်ကောမကြိုက်ဘူးလား။’
‘မသိဘူးကွာ၊ ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ။’
‘ကြိုက်ပါတယ်. . . ဟုတ်တယ်ဟုတ်’
‘ရှက်စရာတွေလာမမေးနဲ့ကွာ….တော်ပြီ’
‘ဟိတ်’ ‘ကိုယ့်ကိုကြည့်ပါအုံးကွ’ ချစ်နှင်းဆီမျက်နှာတဖက်လှည့်ထားရာမှ မောင့်ကိုကြည့်မိလိုက်သည်။ မောင့်ကို ချစ်မိတာလည်း သိပ်တော့ထူးဆန်းလှတာမဟုတ် မောင့်မှာသူမတူတဲ့ဆွဲဆောင်အားရှိတဲ့ မျက်လုံး တစ်စုံရယ်။ ချစ်ဖို့အရမ်းကောင်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံရယ်။ ‘အိုး. . .မောင်..ချစ်ကိုစိတ်ပါအောင်လုပ်ပြန်ပြီကွာ’
မောင်ရဲ့မကြီးမသေးလိင်တံက နှင်းဆီရဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းသားကို အထက်အောက် ဆုန်ကာဆန်ကာပွတ်ပေးနေတယ်။
တစ်ချက်တစ်ချက်ပွတ်လိုက်တိုင်း ပွတ်လိုက်တိုင်းမှာ ရင်ထဲမှာလှပ်ခနဲလှပ်ခနဲ။ မရည်ရွယ်ပဲနှင့် အောက်ကနေပေါင်နှစ်ချောင်းကို အလိုက်သင့်လေးကားပေးမိနေပါလား။ မောင့်ရဲ့နှိုးဆွမှုက တကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့ သွေးသားတွေကို ြွကွလာအောင် ဆွဲဆောင်နေသည်။ ချစ်နှင်းဆီလည်းအသွေးနဲ့အသားနဲ့လူပဲမောင်ရယ်။ ဘာသားနဲ့ထုထားတာမို့လဲ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မောင့်အလိုကိုလိုက်နေမိတယ်။
‘တီ….တီ…တီ….တီ……’
မောင့်ရဲ့အနမ်းကြောမှာမြောနေတုံး လွယ်အိတ်ထဲမှာရှိတဲ့ ဖုန်းက ထမြည်နေသည်။ မောင်ကတော့ စိတ်ထဲကနေ ဖုန်းကိုကျိန်ဆဲနေမှာသေချာသည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ချစ်နှင်းဆီ ကိုယ်တိုင်လည်း ဒီလိုပဲကျိန်ဆဲမိတာပဲလေ။ ဖုန်းဘဲလ်သံကိုမောင်နဲ့ ချစ်နှင်းဆီကအတူတူထားတော့ ဘယ်သူ့ဖုန်းလာမှန်း ရုတ်တရက်မသိ။ မောင်ကဖုန်းရှာဖို့ ချစ်နှင်းဆီကိုယ်ပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး အင်္ကျီပုံနား သွားကာ သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ကြည့်သည်။ မောင်တော့ ဘယ်လိုနေမှန်းမသိပေမဲ့ ချစ်နှင်းဆီရင်ထဲ မှာတော့ ဟာတာတာကြီးဖြစ်နေတယ်။ မောင်ကတော့ သူ့အမေနဲ့ဖုန်းပြောနေဆဲ။ ဖုန်းပြောပြီးတော့ မောင်ကနှင်းဆီကို
‘ချစ်လေး. . မောင့်အမေခေါ်နေလို့ကွာ မောင်သွားချင်ပြီ။’
‘ဒါဆိုလည်း သွားမယ်လေမောင်ရဲ့’ သြော်မောင်ရယ်။ နှင်းဆီရင်ထဲမှာ ဘာတွေဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကိုတော့ ဂရုမစိုက်တော့ ဘူးလား မောင်ရယ်။ မောင်က ချစ်နှင်းဆီအပေါ် အတော်များများကောင်းလှသည်။ ကိုယ်ကျင့်တရားအပိုင်း ပြောရရင်လည်း စိတ်ပူစရာမရှိ။ ဒါပေမဲ့ ဒီချစ်တဲ့သုံးလေးလမှာတော့ မောင့်အမေက အမြဲလို
ဝင်ရှုပ်နေတတ်သည်။ ကော်ဖီသောက်နေရင်းနဲ့လည်း မောင့်အမေဖုန်းလာလို့ ထပြေးရတာလည်း
ရှိသလို သွားဖို့ပြောထားပြီးမှ ဖျက်လိုက်ရတာတွေလည်း မနည်းတော့။ ကြာလာတော့
ဒီအကြောင်းနဲ့ပဲ စကားတွေများလာကြသည်။
ဒါပေမဲ့ မောင့်ဘက်ကတော့ သူ့အမေကိုတန်ဖိုးထားတာကတော့ မလျှော့။ ချစ်နှင်းဆီကိုယ်တိုင်မှာလည်း အဖေရောအမေရောရှိပေမဲ့ သူနဲ့ပတ်သက်လာရင် အရာရာကို ရင်ဆိုင်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့သည်။ အခုကျတော့ မောင့်လုပ်ပုံတွေက ချစ်နှင်းဆီကိုယ်တိုင်က
မနေနိုင်မထိုင်နိုင် တစ်ချိန်လုံးတွေ့ချင်သလိုမျိုး ဖြစ်နေသည်။
ချစ်တော့လည်း သည်းညည်းခံရတယ်လေ။
ရည်းစားသက်တမ်းသာ ခြောက်လသာရှိသွားသည် သုံးလေးနာရီလျှောက်လည်တာ
လက်ချိုးရေလို့ရသည်။ အကြာဆုံးဆိုလို့ ရှင်တို့ကိုရေးပြတဲ့အဖြစ်အပျက်ကအကြာဆုံး။
ဒီလိုနဲ့ ချစ်နှင်းဆီနိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းတက်ဖို့ဖြစ်လာသည်။
မောင်နဲ့အဖြစ်တွေကဒီမှာပြီးသွားပေမဲ့ နောက်အဖြစ်အတွေကော သိချင်ကြသေးလား။ ရှင်တို့သိချင်ရင် ဆက်ပြောမယ်လေ။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ချစ်နှင်းဆီနိုင်ငံခြားသွားရမဲ့ အချိန်က နီးလာသည်။ ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ်ရှုပ်နေတာမို့ မောင်နဲ့တွေဖို့မပြောနှင့်။ ဖုန်းတောင်မပြောအား။ ထင်ထားသည့်အတိုင်း ချစ်နှင်းဆီဖုန်းမဆက်မချင်း ကိုယ်တော်ချောကလည်းမဆက်။ သွားရတော့မှာမို့လို့လည်း ပြောမနေချင်တော့။
ဒီလိုနဲ့ပဲချစ်နှင်းဆီသွားမဲ့ညမှဖုန်းပြောဖြစ်သည်။ ရှေးလူကြီး စကားများလွဲတယ်မရှိ။ ငယ်ချစ်ကို ဘယ်တော့မှမမေ့ဆိုတာ။
ဘယ်လောက်ပဲကိုယ့်အပေါ်ဆိုးပါစေ သူ့အသံလေးကြားရလိုက်တာနှင့် ဆိုးတာတွေ ဘယ်ကိုမေ့သွားပြီလည်း မသိတော့။ ရန်တွေ့မယ့်စကားတွေလည်း ဘယ်ဆီကိုလွင့်သွားမှန်းမသိ။ ဖုန်းပြောပြီးသိပ်မကြာသေးခင် အချိန်မှာပဲ သူဖုန်းဆက်တဲ့ အဖြေကိုသိလိုက်ရပြီ။
‘ချစ်. .မောင်မနက်ဖြန်မအားလို့မလိုက်ပို့နိုင်ဘူးကွာ။ မောင့်ကိုခွင့်လွတှ်နော်။’
‘မောင်က ဘာလို့မအားတာလဲဟင်’
‘မောင့်မှာ အရေးတကြီးသွားစရာလေး ပေါ်လာလို့ပါချစ်ရာ။’
‘ဒီမယ်မောင်။ အခုမောင်လိုက်ပို့ရမှာ မောင်ရဲ့ရည်းစားဆိုတာ သတိမှထားမိရဲ့လား။’
‘သိပါတယ်ကွာ။ ဒါကြောင့်မို့လည်း မောင်တောင်းပန်နေတာပေါ့။’
‘မောင့်ရဲ့တောင်းပန်မှုက ဘာမှအရာမရောက်တာသိရဲ့လားမောင်။’
‘ကဲ . .ဒါဆိုအရာရောက်အောင် မောင်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ။’
‘ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟုတ်လား။ မောင်လုပ်ပေးနိုင်ရင် အခုလို စကားများစရာတောင်
မလိုဘူး မောင်။ တော်ပါပြီမောင် ဖုန်းချလိုက်ပါတော့။ သွားခါနီးလာခါနီး ချစ်မငိုပါရစေနဲ့။’
‘သဘောပဲလေ။’
‘စကားအဆုံးမှာတော့ တစ်ဘက်က ဖုန်းချသံကို ပီပီသသကြားလိုက်ရသည်။’
မငိုနဲ့နှင်းဆီ။ ယောက်ျားတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ မငိုနဲ့။SHARE