မရှောင်နိုင်တဲ့ ကေသီ၀င်း – အပြာစာပေ

(စ/ဆုံံး)

ဘတ်စ်ကားတိုးစီးခိုက်မှာသာယောက်ျားများနှင့်ထိဖူးသော ကေသီဝင်းခမျာတခါတလေမှာတော့
ကားပေါ်မှာလီးနှင့်အထောက်ခံရတတ်သည်။အရှက်သည်းပြီးငြိမ်နေမှုကြောင့်သကောင့်သားများကပိုကဲကာ သူမ၏တင်ပါးကြီးနှစ်ခုကြားထဲသို့လီးနှင့်ဖိကပ်ကာတဆတ်ဆတ်ညှောင့်တာမျိုးလည်းကြုံဖူးသည်။ထိုသို့ကြုံရသောနေ့မျိုးတွင် အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် အာသာဖြေမိသည်အထိသူမစိတ်တွေထကြွခဲ့ဖူးသည်။ဖိုမ သဘာဝအရဖြစ်လေ့ရှိသည်ဟုသာသူမထင်ခဲ့သည်။စိတ်ထလွယ်သော ရမ္မက်ကြီးသောသူမကိုယ်သူမ မရိပ်မိခဲ့။လက်ထပ်ရန်သဘောတူပြီးသည့်နောက်မှာတော့အန်တီနွယ်က ကားနှင့်ယာဉ်မောင်းပေးထားသော်လည်းဆေးရုံအသွားအပြန်လောက်သာသူမသုံးသည်။လီးနှင့်အထောက်ခံရတာတွေမကြုံရတော့ချေ။သို့သော်ယာဉ်မောင်း၏မျက်လုံးများဖြင့်တော့အထောက်ခံရသည်။သူမအောက် ၂ နှစ်ခန့်ငယ်သောယာဉ်မောင်းကောင်လေးကသူမခန္ဓာကိုယ်ကိုတပ်မက်သောအကြည့်များဖြင့်ခိုးခိုးကြည့်လေ့ရှိမှန်းမိန်းကလေးသဘာဝအရသူမသိသည်။ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသောခန္ဓာကိုယ်နှင့်ချောမောလှပသောမျက်နှာပိုင်ရှင်ဒေါက်တာကေသီဝင်းအဖို့တော့ထိုသို့အကြည့်ခံရပေါင်းများနေပြီမို့မထူးဆန်းတော့။ယခုတော့ ရမ္မက်ထန်နေခိုက်မှာ ခင်ပွန်းလောင်းမဟုတ်သူတယောက်၏ရင်ခွင်ထဲကိုအမှတ်မထင်ရောက်သွားရာမှ မျှော်လင့်မထားသောပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်မှုတွေသာမက တင်းမို့သောရင်သားတွေကိုပါကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသောအပျိုစင်မလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ မဖြစ်သင့်မှန်းသိလျက်နှင့် “ဟင့်အင်း–ဟင့်အင်းကွာ”ဟုသာ တိုးတိုးငြင်ငြင်ငြင်းဆန်ရင်း ရုန်းကန်မှုလုံးဝမပြုမိပဲ
သူမစောက်ဖုတ်ကိုတက်လိုးဖို့ခေါ်မှန်းသိသိကြီးနှင့်ပင် ကုတင်ပေါ်သို့တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ဖြင့်လိုက်ပါခဲ့မိချေပြီ။ကာမအမှောင်အတွင်းကျရောက်နေသောဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ အလိုးခံရဖို့သာဆန္ဒပြင်းထန်နေပြီး ဘာကိုမှမစဉ်းစားနိုင်။ကုတင်စောင်းမှာအတူယှဉ်ထိုင်ပြီးသူမနှုတ်ခမ်းလေးအားအငမ်းမရစုပ်နမ်းရင်း ရင်သားတွေကိုဆုပ်နယ်ခြင်းအားလည်းမကန့်ကွက်မိ။အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်နေချိန်မှာလည်း”ရှက်စရာကြီးကွာ”ဟုသာပြောပြီးတားမြစ်ခြင်းမပြုမိသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ခဏအတွင်းမှာပင်အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားရသည်။ရမ္မက်စိတ်နှင့်ရှက်စိတ်တို့ကြောင့်မျက်နှာလှလှလေးမှာနီမြန်းနေသည်။နှုတ်ခမ်းအစုံကိုထပ်စုပ်ရင်းအိပ်ရာပေါ်သို့လှဲချလိုက်တော့ အလိုက်သင့်ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားသောဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ထားရာမှပြွတ်ကနဲခွာလိုက်ပြီး အပျိုစင်ရင်သားဖွေးဖွေးမို့မို့ကိုပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်ငုံယူလိုက်ပြီးအားနှင့်စို့လိုက်တော့ သူမရင်ပတ်လေးကော့သွားပြီး

“အို-အဟင့်ဟင့်–အာ–အင်းဟင်းဟင်း”
နို့ကိုင်တာပင်မကြုံဖူးသေးသောအစိမ်းသက်သက်အပျိုစင်လေးခမျာ နို့စို့ခံလိုက်ရတော့ရင်ထဲမှာကလိကလိဖြစ်သွားကာ အသဲတွေအူတွေတလိမ့်လိမ့်ဖြစ်ကုန်သည်အထိခံစားလိုက်ရသည်။စောက်ဖုတ်ထဲကအရေတွေရွှဲစိုနေတာကိုလည်းသိနေသည်။မကြာခဏလက်ဖြင့်အာသာဖြေလေ့ရှိသူမို့ ကာမစိတ်တွေထကြွနေပြီမှန်းသူမကိုယ်သူမသိနေသည်။သို့သော်ယခုလောက်အပြင်းအထန်ထကြွတာမျိုးတခါမှမကြုံဖူးခဲ့။မသင့်တော်မှန်းသိသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကိုထိန်းမရ။ဘယ်သူပဲတက်လိုးလိုး အလိုးခံရဖို့သာအရေးကြီးနေသည်။သူကလည်းအချိန်ဆွဲလိုပုံမရ။သူမစိတ်မပြောင်းခင် ရအောင်လိုးဖို့ သူမဝတ်ထားသောထမီကိုဆွဲချွတ်သည်။
“အို–မောင်လေး–ဘာ–ဘာလုပ်မလို့လဲ–မမရှက်တယ်”
ဟန်လုပ်ပြောနေသောသူမမျက်နှာကိုသူကစေ့စေ့ကြည့်ပြီးစကားတခွန်းပြောလိုက်သည်။သူ့စကားကြောင့် သူမ ဖိန်းကနဲရှိန်းကနဲဖြစ်သွားသော်လည်း ဟန်လုပ်ကာ
“ဟာကွာ–မဖြစ်သင့်ဘူးနော်”
သူမထိုသို့ပြောသော်လည်း
အိပ်ရာပေါ်မှာအပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းပြီးပက်လက်လှန်ပေးထားကာ နို့စို့ခံနေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏စကားကိုအရေးလုပ်စရာမလိုတော့ပြီမို့ ထမီနှင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီအဖြူလေးကိုဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့
“ဟာ ဟင် အို” ဟုသာအသံလေးထွက်ပြီးသူကပင်
တင်ပါးကြွပေးတာlခြေသလုံးလေးမြှောက်ပေးတာတို့ဖြင့် သူချွတ်ရလွယ်အောင်လုပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ယောက်ျားတယောက်က သူမကိုတက်လိုးရန်အတွက် အဝတ်တွေအချွတ်ခံရတာပထမဆုံးမို့ရှက်စိတ်နှင့်အတူ ကာမစိတ်တွေကပို၍ထကြွလာခဲ့သည်။အခုတော့ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားရချေပြီ။ရမ္မက်ထန်နေသော်လည်းအပျိုစစ်စစ်လေးဖြစ်သည့်အပြင် မသင့်တော်သောကာမဆက်ဆံခြင်းကိုကျူးလွန်ရတော့မှာမို့ရှက်စိတ်ကြောင့်မျက်လွှာလေးချထားသောဒေါက်တာကေသီဝင်း၏မို့မောက်သောနို့အုံကြီးများ ပြည့်တင်းဖြူဖွေးသောပေါင်တံကြီးများနှင့် ဖောင်းတင်းနေသောစောက်ဖုတ်ကြီးတို့ကိုကြည့်ရင်းသူက သှူု့ကိုယ်ပေါ်မှအဝတ်အစားတွေကိုချွတ်လိုက်ပြီး သူမပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကိုကားလိုက်သည်။အမွေးပါးပါးလေးသာပေါက်နေသောအပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကြီး၏ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ခုနစ်လက်မခန့်ရှည်ပြီးတလက်မခွဲရေပိုက်လုံးခန့်တုတ်သည့်လီးချောင်းကြီးကငေါက်ကနဲပင်ဖြစ်သွားသည်။စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်လိုက်တော့လက်သန်းတဆစ်ခန့်ရှိသောစောက်စေ့ကချွန်၍ထောင်နေပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကအရည်ကြည်တွေရွှဲနစ်နေတာသိလိုက်ရသည်။စောက်ဖုတ်အကိုင်ခံလိုက်ရသောဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ တဟင်းဟင်းငြီးကာကော့တက်သွားရသည်။ဖွေးအုဖောင်းတင်းနေသောစောက်ဖုတ်ကြီးကို သုံးလေးချက်ဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ပေါင်ံလုံးကြီးတွေစုလိုက်ကားလိုက်ဖြစ်သွားသည်။

သူကကေသီဝင်း၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ဖို့စိတ်ကူးလိုက်ပြီးမှ အပျိုစစ်စစ်လေး၏စောက်ဖုတ်ကိုသူ့လီးချောင်းကြီးထိုးသွင်းလျင်ရုန်းမှာစိုးသောကြောင့် ခြေသလုံးသားလေးနှစ်ဖက်ကိုသူ့ပုခုန်းပေါ်ထမ်းတင်လိုက်သည်။ဒေါက်တာကေသီဝင်းကလည်းအလိုးခံရန်အတွက်အလိုက်သင့်နေပေးနေသည်။သူကသူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တော့သူမပေါင်ကြီးတွေက ရင်ပတ်နှင့်ထိလုမတတ်ဖြစ်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကအောက်မှာစူထွက်လာသည်။သူမ မရုန်းနိုင်စေရန်ချိုင်းအောက်မှလက်လျှို၍ပုခုန်းတဖက်ကို တင်းတင်းကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တဖက်နှင့်သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ကာသူမစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းလေးငါးချက်ပွတ်ဆွဲရင်း
“မမ–ကျွန်တော်သွင်းလိုက်တော့မယ်နော်”
ပူနွေးမာတောင်နေသောလီးချောင်းကြီးကသူမစောက်ဖုတ်ကိုလာထိကတည်းက အလိုးခံရတော့မည်ဟူသောအတွေးဖြင့်ရင်တဖိုဖိုဖြစ်သွားရသောသူမမှာသူကထိုသို့ပြောလိုက်တော့ အင် လိုလို အင်း လိုလို ခွဲခြားမရသောအသံလေးထွက်သွားရသည်။ဘယ်လီးမှအသွင်းမခံဖူးသေးသောစောက်ဖုတ်ကို မှုတ်ပေးချင်သေးသော်လည်း သူမ၏ကာမစိတ်မကျခင် ရအောင်လိုးထားရမှာမို့ သန့်စင်သောအပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကို မှုတ်ဖို့မစဉ်းစားတော့ပဲ စောက်ဖုတ်အဝမှာလီးကိုတေ့လိုက်သည်။လီးအသွင်းခံရတော့မည်မှန်းသိလိုက်သောသူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးအလိုလိုပွင့်ဟလာပြီး သူ့လက်မောင်းကိုလည်းသူမလက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိစဉ်
“ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ်–ပြွတ်ဗြစ်”

“အား—အ–အင်း”
လီးထိပ်ကြီးကသူမစောက်ဖုတ်ထဲကိုဒစ်မြုတ်သည်အထိဝင်လာတော့ တင်းကနဲဖြစ်သွားပြီးအနည်းငယ်နာသော်လည်း သူမငြီးရုံလေးသာငြီးလိုက်မိသည်။
သူက လီးကိုင်ထားသောလက်ကိုလွှတ်ပြီး သူမ၏ကျန်ပုခုန်းတဖက်ကိုပါတင်းတင်းကိုင်ကာ လီးဒစ်ကြီးကို အဝင်အထွက်လေးငါးခါလုပ်ပေးရင်း
“မမ–ဝင်လား”
“အင်း–ဝင်–ဟာကွာ–မင်းကလည်း–အာ့”
ဝင်တယ်ဟုပြောမိမလိုဖြစ်ပြီးမှ အပျိုစင်လေးရှက်သွားပြန်သည်။
“ထပ်သွင်းလိုက်မယ်နော်”
ဒီတခါတော့သူမအသံမထွက်တော့။မရုန်းနိုင်အောင်ရင်ပတ်ချင်းဖိကပ်လိုက်တော့ လုံးဝန်းတင်းမို့နေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးက နူးညံ့သောအထိအတွေ့ကိုပေးနေပြန်သည်။ပါးပြင်လေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှာဒစ်မြုတ်နေသောလီးချောင်းကြီးကို သုံးလေးကြိမ်ခန့်အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်တော့အရေတွေထပ်ရွှဲလာခိုက်မှာ တလက်မခန့်ထပ်သွင်းလိုက်သည်။
“အား–ရှီး–နာ–နာတယ်မောင်လေးရယ်–အား”
အရေတွေရွှဲနေသော်လည်း အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ထဲကို ကြီးထွားသောလီးချောင်းကြီးအသွင်းခံရခြင်းမို့လီးတဝက်ပင်မဝင်သေးသော်လည်း နာကျင်မှုကိုခံစားလိုက်ရသဖြင့် သူမမျက်နှာလှလှလေးရှုံ့မဲ့သွားရသည်။

“သွင်းကာစမို့ပါမမရယ်–လီးတဆုံးသွင်းပြီးသွားရင်မနာတော့ပါဘူး–မမကို ကောင်းကောင်းလေးလိုးပေးမှာပါ”
“ဟာ–ဘယ်လိုကြီးပြောပြန်တာလဲ”
သူမနားရှက်သွားသော်လည်း စိတ်ကပို၍ပါလာမှန်းသူမကိုယ်သူမသိလိုက်သည်။အပျိုစောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံးလီးအသွင်းခံရလျှင်အစပိုင်းမှာနာကျင်လိမ့်မည်ဆိုတာတော့ မိန်းကလေးတိုင်းသိကြသလိုသူမလည်းသိသည်။သာမန်အချိန်မှာသာ လီးအသွင်းခံရမှာကြောက်ကြသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ပြင်းထန်လာချိန်မှာတော့ လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီးမကြောက်မရွံ့(အချို့ကတော့ ကြောက်ကြောက်နှင့်ပင် လိုလားစွာ)လီးအသွင်းခံတတ်ကြတာမိန်းကလေးတို့သဘာဝမို့ သူမလည်းနာကျင်မှုကိုအံကြိတ်ပြီး လီးအသွင်းခံဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။အခန်းထဲမှာလေအေးစက်ဖွင့်ထားသော်လည်း သူမနှာသီးဖျားလေးမှာချွေးလေးတွေစို့လာသည်။သူကအသာထပ်ဖိသွင်းလိုက်တော့ သူမနားထဲမှာဗြစ်ကနဲအသံကြားလိုက်ရပြီးလီးတဝက်ခန့်ဝင်လာသည်။
“အားအား–အမလေးလေး–နာတယ်–နာတယ်–အား
ဖြေးဖြေးသွင်းပါမောင်လေးရယ်–နာလိုက်တာ–အား
တစ်ဆို့ဆို့ကြီး–အား”
သူမ နာကျင်မှုကြောင့်မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး ငိုမဲ့မဲ့လေးပင်ဖြစ်လာရသည်။လီးအသွင်းခံနေရသောစောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီးဖြစ်နေသည်။
“ခဏလေးပါမမရယ်–မမစောက်ဖုတ်ထဲမှာကျွန်တော့်လီးချောင်းကြီးက တစ်လစ်ကြီးဝင်နေပြီ–ခဏလေး”
လီးတဝက်လောက်သာသွင်းပြီးဝင်သလောက်နှင့်ပင်အသာအယာလိုးနေလိုက်သည်။လိုးချင်လွန်းလှသောစောက်ဖုတ်ကြီးကိုလက်တွေ့လိုးနေရပြီမို့ လီးတဆုံးမဝင်သေးသော်လည်းအရသာရှိလှသည်။ပထမဆုံးအချီမှာ လီးကိုကြောက်မသွားစေရန် တဝက်နှင့်ပင်ပြီးအောင်လိုးပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။အမြှေးပါးမပေါက်ရင်အပျိုပဲမို့ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကိုမှုတ်ခွင့်လည်းရနိုင်သည်။အသာလေးထပ်ဖိလိုက်တော့
“အားအ–နာပါတယ်ဆို”
“မမသိပ်နာနေရင်ထပ်မသွင်းတော့ဘူးလေ–ဝင်သလောက်နဲ့ပဲလိုးမယ်နော်”
စောက်ဖုတ်ထဲမှာလီးအသွင်းခံနေရပြီဖြစ်သော်လည်း လိုး ဟူသောစကားကိုကြားတော့အပျိုစင်လေးရှက်သွားရပြန်သည်။ပုခုန်းပေါ်မှာထမ်းထားသည့်ခြေသလုံးလေးတွေကိုပြန်ချကာ သူမမျက်နှာပြင်အနှံ့နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးအသာအယာစလိုးသည်။စောက်ဖုတ်နှင့်လီးအဝင်အထွက်မှာတပြွတ်ပြွတ်မြည်သံများကိုနှစ်ယောက်လုံးကြားနေရတော့ရမ္မက်ကပို၍ထန်လာကြသည်။နူးညံ့အိစက်သောစောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုလေးများကို ပူနွေးမာကြောသည့်လီးချောင်းကြီးကပွတ်တိုက်နေမှုကြောင့်ထူးခြားသည့်ကာမအရသာကိုလည်းခံစားလာရသည်။လက်ဖြင့်အာသာဖြေသည်ထက်အဆပေါင်းများစွာသာသောအလိုးခံရသည့်အရသာကိုဒေါက်တာကေသီဝင်းလက်တွေ့သိလာသည်။မျက်တောင်လေးစင်းကာအလိုးခံရင်း သူ့လက်မောင်းကိုတချက်တချက်ဖျစ်ညှစ်လာသောသူမကိုကြည့်ရင်း အလိုက်သိစွာခပ်သွက်သွက်လိုးပေးလိုက်သည်။တင်းကျပ်နေသော်လည်းအရည်တွေရွှဲနေသဖြင့်လီးအဝင်အထွက်ကစီးပိုင်နေရုံမှလွဲ၍အခက်အခဲမရှိ။

“ကောင်းလိုက်တာမမရယ်–မမစောက်ဖုတ်ကြီးကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ” ဟုပြောရင်းနို့စို့ပေးလိုက်ပြန်ရာ စောက်ဖုတ်ကိုလီးဖြင့်အလိုးခံရင်းအရသာတွေ့လာချိန်မှာ အပေါ်ပိုင်းမှာပါနို့စို့ခံလိုက်ရတော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်းလူးလွန့်ကော့ပျံလာတော့သည်။
ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုကားပေးကာ
“အင်းဟင်းဟင်း–မောင်–မောင်လေးရယ်–အာ–“
ငြီးငြူသံများထွက်လာပြီး သူမကိုတက်လိုးနေသောသူ့ကိုအတင်းပြန်ဖက်လိုက်မိတော့သည်။သူလည်းလီးတဆုံးသွင်းချင်စိတ်ကိုမနည်းထိန်းနေရသည်။
နို့နှစ်လုံးကိုတလုံးပြီးတလုံးစို့ရင်းခပ်သွက်သွက်လိုးပေးလိုက်ရာ သူမအရသာအရမ်းကောင်းလာပြီး
“မောင်လေး–အားအား–မောင်လေးရယ်–“
သူမစောက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့တက်လာပြီးပထမဆုံးတချီပြီးသွားလေတော့သည်။သူလည်းသုက်ကိုမထိန်းတော့ပဲဆက်တိုက်လိုးလိုက်ပြီးဒေါက်တာကေသီဝင်း၏အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့သုက်ရည်ပူများပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
သုက်ရည်များပန်းထည့်ပေးလိုက်ပြီးသော်လည်း ကြိုတင်သောက်ထားသောကာမအားဆေးအရှိန်ကြောင့် လီးကြီးကတောင်နေဆဲ။စိမ်ထားချင်သော်လည်းသူ့ပုခုန်းကို ဒေါက်တာကေသီဝင်းကအသာတွန်းလိုက်သဖြင့်အလိုက်တသိဆင်းပေးလိုက်သည်။အလိုးခံတုန်းကခံခဲ့သော်လည်း ယခုမှရှက်နေသောဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မျက်လုံးမဖွင့်ရဲ။လှုပ်လည်းမလှုပ်ရဲပဲ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုပူးကပ်ကာပက်လက်ကလေးငြိမ်နေဆဲ။လီးတဆုံးမဝင်ခဲ့သော်လည်း ဘယ်လီးမှအသွင်းမခံဖူးသေးသည့်အပျိုစင်စောက်ဖုတ်မှာ ခုနကအလိုးခံခဲ့ရမှုကြောင့်ပူထူနေသလိုခံစားရသည်။မိမိဘာသာလက်ဖြင့်အာသာဖြေခဲ့စဉ်က ကောင်းလှပြီဟုထင်ခဲ့သောအရသာသည် တကယ့်လက်တွေ့လီးအစစ်နှ့င့်အလိုးခံရတာကို ဘယ်လိုမှမမီမှန်းဒေါက်တာကေသီဝင်းသိလိုက်ရသည်။မဖြစ်သင့်မှန်းသိသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်သဖြင့် ယောက်ျားတယောက်က တက်လိုးတာကိုရုန်းကန်ခြင်းမပြုပဲ အလိုတူအလိုပါအလိုးခံခဲ့တာအိပ်မက်မဟုတ်တာသေချာနေသည်။မိမိစောက်ဖုတ်ကိုတက်လိုးခဲ့ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့လရေများပန်းထည့်ခဲ့သူသည် မိမိအနားမှာပင်ရှိနေဆဲ။ဖတ်ဖူးသောအပြာဝတ္ထုတွေထဲကလို အကြိမ်ကြိမ်လိုးဦးမလားမသိ။နောက်ထပ်လိုးရင်ဘယ်လိုပုံစံနဲ့လိုးမှာလဲ လီးတဆုံးသွင်းမှာလား အဲ့ဒါဆိုဘယ်လိုနေမလဲ ပိုပြီးနာမှာလား ပိုပြီးကောင်းမှာလား ဟူသောအတွေးတွေအလိုလိုတွေးမိသည်။မဖြစ်သင့်မှန်းသိလျက်နှင့် ထပ်ပြီးလိုးခွင့်ပြုရမှာကိုလည်းရှက်နေသည်။သူမ ငြင်းဆန်လိုက်ပါက နောက်ထပ်အလိုးမခံရတော့မှာကိုလည်းမဖြစ်ချင်။အလိုးခံရသောအရသာကိုလည်းသူမနှစ်သက်မိပြီလေ။ဒေါက်တာကေသီဝင်းဘာလုပ်ရမှန်မသိဖြစ်နေချိန်မှာ သူကတော့သိသည်။တက်လိုးတာကိုကြည်ဖြူစွာလိုက်လျောပြီး အခုလည်းငြိမ်သက်နေဆဲမိန်းကလေးတယောက်ကို ထပ်လိုးဖို့ဘယ်ယောက်ျားမှတွန့်ဆုတ်နေမည်မဟုတ်။ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြင့်အိပ်ရာပေါ်မှာပက်လက်လှန်ပေးထားဆဲဖြူဖွေးတောင့်တင်းဖွံ့ထွားသောတပ်မက်ဖွယ်ရာခန္ဓာကိုယ်သည် စိတ်ကြိုက်ထပ်လိုးဖို့ဖိတ်ခေါ်နေသလိုဖြစ်နေသည်မို့ သူ့လီးကြီးက တောင်လာပြန်သည်။သူထထိုင်လိုက်တာကိုလည်းသူမသိနေသည်။ချွတ်ထားသောထမီကိုယူကာ သူမစောက်ဖုတ်ကိုသုတ်ပေးတော့ “အို”ဟုသာအသံလေးထွက်ပြီး ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုမသိမသာကားပေးမိသည်။စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတဖက်ကိုအသာဖြဲလိုက်တော့ အလိုးခံပြီးစအပျိုစင်စောက်ဖုတ်၏အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေကိုထင်းကနဲတွေ့လိုက်ရသည်။
“အို—ဘာတွေလျှောက်လုပ်ပြန်ပြီလဲ” ဟူသောစကားသည် နှုတ်ဖျားမှထွက်မလာရဲပဲ လည်ချောင်းထဲမှာပင်ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။သူမစောက်ဖုတ်ကိုဖြဲပြီးကြည့်နေမှန်းသိသော်လည်း မတားမိ။ဒီလိုစောက်ဖုတ်ဖြဲပြီးအကြည့်ခံရလိမ့်မယ်လို့ထင်မှတ်မထားသောဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ ရင်ပတ်ပေါ်ကင်းခြေများအလျှောက်ခံရသကဲ့သို့ အူထဲအသဲထဲကပါ ကလိကလိဖြစ်သွားရသည်။စောက်ဖုတ်ထဲကထွက်လာသောအရည်ကြည်များနှင့် နှစ်ဦးပေါင်းသုက်ရည်တွေကိုပြောင်စင်အောင်သုတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးမှာပေနေတာကိုလည်းသုတ်လိုက်ကာ ကေသီဝင်း၏ပေါင်လုံးအိအိကြီးတွေကိုကားလိုက်သည်။နောက်တချီအလိုးခံရတော့မည်ဟူသောအတွေးဖြင့်ရင်ထဲမှာဒိန်းကနဲဖြစ်ကာ အသက်အောင့်ပြီး အိပ်ရာခင်းကိုလက်ကလေးဖြင့်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသောဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ သူမစောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံ၍စုပ်ယူကာ လျှာဖြင့်ကလိခံလိုက်ရတော့
“အာ–အာ–မောင်လေး–အဲ့လိုမလုပ်–အင်းဟင်း–မလုပ်ပါနဲ့–အာ–အိုး–ရှီး–အာ့”
သူကတော့ဘာမှပြန်မပြောပဲစောက်ဖုတ်ကိုသာသည်းသည်းမည်းမည်းလျက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။အင်တာနက်အပြာကားတွေမှာကြည့်ခဲ့ဖူးသောမြင်ကွင်းကိုကိုယ်တိုင်ကြုံရသောအခါဒေါက်တာမလေးကေသီဝင်းအဖို့ရင်ဖိုလှိုက်မောခြင်းနှင့်အတူတနှာရာဂပြင်းထန်စွာထကြွလာရသည်။ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်းစုလိုက်ကားလိုက်lခေါင်းလေးဘယ်ညာရမ်းလိုက်lနှုတ်ဖျားကတဟင်းဟင်းငြီးလိုက်ဖြစ်နေရသည်။ရမ္မက်ထန်နေခိုက်မို့ချွန်ပြီးမာတောင်နေသောစောက်စေ့လေးကို နို့စို့သလိုအစို့ခံလိုက်ရပြန်တော့ ဓာတ်လိုက်ခံရသလိုတကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ
“အာ့–အားဟား–အာ–အာ-တော်–တော်ပါတော့-အ”
ရမ္မက်အထန်ဆုံးအဆင့်ကိုရောက်အောင်နှိုးဆွလိုက်နိုင်ပြီမို့ သူကရုတ်ချည်းပင်စောက်ဖုတ်လျက်နေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး သူမရင်ပတ်ပေါ်ခွထိုင်ကာ နံဘေးတဖက်တချက်ကိုဒူးထောက်လိုက်ပြီးသူမနှုတ်ခမ်းကိုလီးနှင့်ဖိလိုက်သည်။လီးစုပ်ရတော့မည်မှန်းသိလိုက်သော်လည်းဘာကိုမှမဆင်ခြင်နိုင်လောက်အောင်ရမ္မက်မွှန်နေပြီမို့နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာကိုဟပေးလိုက်မိသည်နှင့် လီးဒစ်ကြီးကသူမပါးစပ်ထဲရောက်လာတော့သည်။ပူနွေးပြီးမာကြောခြင်းနှင့်နူးညံ့ခြင်းကိုတပြိုင်တည်းခံစားလိုက်ရသည်။သူကဘာမှမပြောမီမှာပင်သူမက တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်မိသည်။သူ့လီးကိုရမ္မက်ထန်စွာဖြင့်အငမ်းမရစုပ်နေသောဒေါက်တာကေသီဝင်း၏မျက်နှာချောချောလေးကိုကြည့်ရင်းစိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲမှဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်လုပ်တော့သည်။ရုတ်တရက်ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားသော်လည်းသူမစောက်ဖုတ်ကိုလိုးခဲ့သောလီးက ပါးစပ်ကိုလိုးနေပြီမှန်းသိလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းသားလေးဖြင့်အသာဖိကပ်ငုံထားလိုက်မိသည်။ဆယ့်လေးငါးချက်ခန့်ပါးစပ်ကိုလိုးလိုက်ပြီးနောက်ပြွတ်ကနဲဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုလိုးရန်ပြင်လေတော့သည်။ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုကုတင်စောင်းမှာကန့်လန့်ဖြစ်အောင်ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။သူမကလည်းအလိုက်သင့်ပါလာသည်။ခုနကလည်းတချီလိုးပြီးပြီ။အပြန်အလှန်စောက်ဖုတ်လျက် လီးစုပ်လည်းလုပ်ပြီးကြပြီ။အလိုးခံချင်စိတ်တွေလည်းထကြွနေပြီမို့ ဒေါက်တာကေသီဝင်းမထူးဇာတ်ခင်းဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။တယောက်နှင့်တယောက်ဘာစကားမှမပြောမိကြပဲကာမစပ်ယှက်ဖို့သာပြင်နေမိကြသည်။သူကကုတင်အောက်ကိုဆင်းလိုက်တော့ ဘယ်သွားမလို့လည်းမသိဘူးဟူသောအတွေးဖြင့်မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်သောဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ သူမပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲဝင်ရပ်လာသော သူ့ပုံရိပ်နှင့်အတူ မတ်ထောင်နေသောလီးချောင်းကြီးကိုပါတွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲမှာလှိုက်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး နှုတ်ဖျားမှ
“အိုး–နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး–အကြီးကြီးပဲ”ဟု လွှတ်ကနဲပင်အသံထွက်သွားမိသည်။

“ဒီလီးနဲ့ခုနကတောင်လိုးပြီးပြီလေမမရဲ့”
ပြောရင်းသူမခြေသလုံးသားလေးနှစ်ဖက်ကိုပုခုန်းပေါ်ထမ်းတင်လိုက်သည်။လက်မနှစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖောင်းဖောင်းအိအိလေးတွေကိုအသာဆွဲဖြဲကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းလီးထိပ်ကြီးဖြင့်ပွတ်ထိုးနေရာ သူမမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာပြီးလူးလွန့်ကာ
“အင်းဟင်း–ဟင့်–မောင်–မောင်လေး–လုပ်မှာဖြင့်လည်းလုပ်တော့ကွာ–မမရှက်တယ်”
တကယ်တော့ရှက်တာလည်းပါသည်။အလိုးခံချင်စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့တာလည်းပါသည်။စိတ်ထလာသောမိန်းကလေးတို့၏သဘာဝအတိုင်း လီးကိုလည်းမကြောက်တော့ချေ။မသင့်တော်မှန်းသိသော်လည်း ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဟူသောအတွေးနှင့် ဆိတ်ကွယ်ရာတိုက်ခန်းလေးထဲကအိပ်ရာပေါ်မှာနှစ်ယောက်ထဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်ရှိနေကြသည်ဟူသောအသိတို့က နှစ်ယောက်သား၏ကာမရမ္မက်ကိုမီးလောင်ရာလေပင့်နေသည်မို့ ရာဂမီးတောက်ထဲမှာ ဆင်ခြင်တုံတရားတို့လောင်ကျွမ်းပြာကျကုန်ပြီဆိုတော့ မိန်းကလေးဖြစ်သောသူမကိုယ်တိုင်ပင် လိုလိုလားလားဖြစ်နေတော့သည်။သူကလီးဒစ်ကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပြွတ်ကနဲစသွင်းလိုက်သည်။ထို့နောက်သူမကိုယ်ပေါ်မှောက်ချကာ လေးငါးချက်အရှိန်ယူပြီးဆတ်ကနဲဖိထိုးသွင်းလိုက်တော့
“အ–ဖြေး–ဖြေးဖြေး–အား”
လီးတဝက်ကျော်ခန့်ဝင်သွားပြီးအပျိုမြှေးကိုသွားထောက်နေသည်။အရည်တွေရွှဲနေသော်လည်းလီးအသွင်းကြမ်းတာကိုအပျိုမလေးမခံနိုင်။သဘောကျသလိုတော့ဖြစ်မိသည်။မိမိကို တက်လိုးနေသောယောက်ျားတယောက်က မိမိ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို တပ်မက်စိတ်ပြင်းထန်နေခြင်းအား ရမ္မက်သွေးကြွနေသောမိန်းကလေးတိုင်းနှစ်သက်ကြသည်သာ။နာကျင်သွားသဖြင့်ဖျတ်ကနဲပွင့်လာသောမျက်ဝန်းအစုံသည် ရာဂမွှန်နေသောသူ့မျက်နှာကိုတွေ့လိုက်သည်နှင့်ရုတ်ချည်းပြန်မှိတ်သွားသည်။ဒုတိယအချီပင်လိုးနေပြီဖြစ်သော်လည်း သူမမျက်နှာပူဆဲ။ရှက်နေဆဲ။သူမကိုတက်လိုးလိမ့်မည်ဟုဘယ်တုန်းကမှမထင်ခဲ့သူက တကယ်လိုးနေချေပြီ။သူမနို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့တဝက်ကျော်ကျော်ဝင်နေသောလီးချောင်းကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက် ဆောင့်သွင်းလိုက်ဖြင့်ခပ်မှန်မှန်စလိုးလာသည်။အလိုးခံနေစဉ်မှာနို့အကိုင်ခံရတာကလည်းအရသာပို၍တိုးစေသည်။ခပ်တင်းတင်းဆုပ်နယ်ထားသဖြင့်နို့အုံသားများက လက်ချောင်းများကြားမှတစ်၍ထွက်နေသည်။အသာအယာလိုးရင်းဆတ်ကနဲဖိသွင်းလိုက်တော့
“အာ့–နာတယ်ကွာ–ဖြေးဖြေးသွင်းပါ-ကျွတ်ကျွတ်”
“ပေါင်ကားထားလေမမရဲ့–အဲ့ဒါမှလီးသွင်းရလွယ်တာ”
သူမမျက်နှာလေးရဲသွားသော်လည်း ဘာမှမပြောပဲ ပေါင်နှစ်လုံးကိုမသိမသာကားပေးသည်။ဆယ့်လေးငါးချက်ခန့်အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီးလိုးပေးလိုက်တော့စောက်ဖုတ်ထဲကအရည်တွေပို၍ရွှဲလာသည်။ဒီတော့မှရင်ပတ်ချင်းဖိကပ်ပြီးပုခုန်းနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာအရှိန်ယူပြီးဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်ရာ
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်-ဗြစ်-ဖောက်-ဒုတ်–အီး-အား—သေပါပြီမောင်လေးရယ်–နာလိုက်တာ–အား အအ”
လီးထိပ်ကဒေါက်တာကေသီဝင်း၏အပျိုမြှေးကိုထိုးဖောက်ကာသားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲဆောင့်မိသွားသဖြင့် ဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ ခေါင်းလေးမော့ ရင်လေးကော့တက်သွားပြီးတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အသံပင်ထပ်မထွက်နိုင်တော့သည်အထိခံလိုက်ရသည်။ခုနကကားပေးထားသောပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်းယောင်ယမ်းပြီးပြန်စုလိုက်မိသည်။ကြီးထွားရှည်လျားသောလီးချောင်းကြီးဖြင့်စောက်ဖုတ်ထဲကိုတဆုံးဝင်အောင်ဆောင့်သွင်းခံလိုက်ရသောအပျိုစင်လေးဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ နာကျင်လွန်းလှသောကြောင့်မျက်လုံးထောင့်မှမျက်ရည်များပင်စီးကျလာခဲ့ရသည်။ဆရာဝန်တဦးဖြစ်သည်မို့ သူမအပျိုမြှေးပေါက်သွားပြီဆိုတာလည်းသူမသိလိုက်သည်။ခေါင်းအုံးအစွန်းကိုဆုပ်နယ်လိုက်lအိပ်ရာခင်းကိုချေမွလိုက်ဖြင့်စောက်ဖုတ်ထဲမှနာကျင်မှုကိုသက်သာလိုသက်သာငြားကယောင်ကတမ်းလျှောက်လုပ်နေသောဒေါက်တာကေသီဝင်း၏စောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးတဆုံးထိုးသွင်းကာမလိုးသေးပဲစိမ်ထားပြီး ရင်ချင်းအပ်ပါးချင်းကပ်ကာ အနားပေးထားလိုက်သည်။ခဏအကြာမှာလူးလွန့်မှုလေးတွေငြိမ်သက်သွားပြီး
“အား–ကျွတ်ကျွတ်–အရမ်းနာတယ်ကွာ–ရှီး–အား–ကွဲပြဲကုန်ပြီလားမသိဘူး–အဟင့်ဟင့်-အာ့”
“မကွဲလောက်ပါဘူးမမရယ်–အပျိုးမြှေးပေါက်သွားတာဖြစ်မှာပါ”
“ပေါက်မှာပေါ့–အတင်းဆောင့်သွင်းတာကိုး–ဟင့်”
“မမကိုကျွန်တော်က ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရတာပေါ့နော်”
“အာ–နာရတဲ့ကြားထဲ ပေါက်ကရတွေလာပြောနေတယ်–ဘာမှန်းမသိဘူး–“
လီးအသွင်းခံရသောဝေဒနာကိုအာရုံလွဲအောင်ပြောရင်း နားရွက်လေးထဲကိုလျှာနှင့်ထိုးတော့ အို့ ကနဲဖြစ်ကာ တွန့်သွားပြန်သည်။ထို့နောက်လည်တိုင်လေးကိုနမ်းသည်။ရင်ညွန့်သားလေးကိုနမ်းသည်။ထို့နောက်တော့နို့အုံကြီးကိုစို့တော့သည်။မာတောင်နေသောလီးချောင်းကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲမှာတင်းကျပ်နေအောင်ထိုးသွင်းခံထားရပြီး နို့ပါအစို့ခံရပြန်တော့ဒေါက်တာကေသီဝင်း တဟင်းဟင်းတအင့်အင့်ငြီးသံထွက်လာသည်။ခုနကစေ့ထားသောပေါင်နှစ်လုံးကိုပြန်ကားပေးလာသည်။လီးတဆုံးသွင်းထားသဖြင့်ဆီးခုံခြင်းဖိကပ်နေရာ စောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးနှင့်မွှေပေးလိုက်တော့စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေမရိုးမရွဖြစ်သွားသလို စောက်စေ့လေးကိုလည်း လီးမွေးတွေနှင့်ကလိလိုက်သလိုဖြစ်သွားလေရာ
“အို့–ဘယ်လိုလုပ်–အ–လုပ်နေတာလဲ–အာ့”
“မမ–နာနေသေးလား”
“ခုနကလောက်တော့မနာတော့ဘူး–ဒါပေမဲ့အထဲမှာပြည့်သိပ်ပြီး တစ်ဆို့ဆို့ကြီးကွာ-နေရခက်တယ်”
“အနာသက်သာရင် လိုးတော့မယ်နော်”
“အိုး–ရှက်နေတာနော်”
“လိုးတာကတော့လိုးတယ်လို့ပဲပြောရတာပဲလေမမရဲ့–လင်မယားတွေလည်းဒီလိုပဲပြောတာပဲ”
“အင်းပါအင်းပါ–မြန်မြန်လိုး–မျက်နှာပူတယ်”
ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဟန်လေးနှင့်ပြောလိုက်သောသူမမျက်နှာလေးကိုတချက်ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး လီးကြီးကိုတဝက်ခန့်ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အသာပြန်သွင်းလိုက်သည်။
“အင်း–အာ့ဟ”
သူ့လက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်ကာဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။အသွင်းအထုတ်ကတဖြည်းဖြည်းမြန်လာသည်။
နူးညံ့အိစက်နေသောစောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုလေးများမှာ ပူနွေးမာကြောသောလီးချောင်းကြီးဖြင့်ပွတ်တိုက်ခံရတော့ ထူးခြားသည့်ကာမအရသာကိုနှစ်ယောက်လုံးခံစားလာရသည်။လီးအဝင်အထွက်တိုင်းမှာသူမစောက်စေ့လေးကိုလည်း လီးချောင်းကြီးကပွတ်တိုက်နေလေရာ မကြုံဖူးသောအတွေ့ထူးကြောင့်ရင်ချင်းအပ်ကာသူမကိုဖက်လိုးနေသောသူ့ကို သူမလည်းအလိုလိုပြန်ဖက်မိသွားသည်။လီးကိုအဖျားထိဆွဲထုတ်ပြီးတဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်တော့
“ဘွတ်–ပြွတ်ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ်-ဒုတ်–အင့်–ပြွတ်ဒုတ်–အင့်–အအ–မောင်လေးရယ်–အား”
“မမ–မခံနိုင်ရင်ပြောနော်”
“တအားဆောင့်ရင်အောင့်တယ်ကွာ–မင်းဟာကြီးက ရင်ဝအထိရောက်လာသလိုပဲ–အား”
“ခဏအောင့်ခံနော်–ပြီးရင်ကောင်းမှန်းသိလာလိမ့်မယ်–မမကိုကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်”
“စကားမများနဲ့ကွာ–လိုးမယ်ဆိုလည်းလိုးတော့”
အချက်သုံးဆယ်ခန့်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့
“အား–အား–အင့်–အင့်ဟင့်–မောင်လေး-အား”
သူမထွန့်ထွန့်လူးလာပြီးသူ့ကိုကုတ်ခြစ်ဖက်တွယ်လာတော့ သူလည်းစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲအားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
“ကောင်းလိုက်တာမမရယ်–မမစောက်ဖုတ်ကိုလိုးချင်တာကြာလှပြီ–အခုမှလိုးရတယ်–မမရော အလိုးခံလို့ကောင်းလား”
သူမပြန်မဖြေရဲသေးlလူးလွန့်ကော့ပျံကာ တအင့်အင့်ငြီးရင်းအလိုးခံနေသည်။ခဏအကြာမှာတော့ လက်နှင့်အာသာဖြေတာထက် ခုနကလီးတဝက်သွင်းပြီးလိုးတာကပို၍အရသာရှိပြီး အခုလီးတဆုံးသွင်းပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးတာကိုအလိုးခံနေရတာက နှိုင်းယှဉ်၍မရအောင်အရသာရှိလှကြောင်းလက်တွေ့သိရလေပြီမို့ အပျိုမလေးဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာမရှက်နိုင်တော့ပဲ
“အားအင့်–ကောင်း–အား–ကောင်းတယ်မောင်လေးရယ်–လိုး–အင့်–မမကိုလိုးစမ်းပါ–အင့်အင့်အင့်–အ-အား–အင့်အင့်–ကျွတ်ကျွတ်–အောင့်လိုက်တာ–အား–အင့်အင့်အင့်အင့်”
သူကရင်ချင်းအပ်ပြီးလိုးနေရာမှခွာလိုက်ပြီးမတ်တပ်ရပ်ကာ သူမနို့နှစ်လုံးကိူ စုံကိုင်ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း
မညှာမတာဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့ရာ ဒေါက်တာကေသီဝင်းတယောက် ကာမအရသာကိုအလျှံပယ်ခံစားရင်း ပို၍ပို၍ကောင်းသည်ထက်ကောင်းလာကာတချီပြီးသွားလေတော့သည်။သူလည်းစောက်ဖုတ်နှင့်လီးအဝင်အထွက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့စောက်ဖုတ်မှာရော လီးချောင်းကြီးမှာပါ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏စောက်ဖုတ်ထဲမှထွက်လာသောသွေးတွေချင်းချင်းနီနေတာကိုမြင်လိုက်ရာ အပျိုစင်စစ်စစ်စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါကင်ဖွင့်နေရသည်ဟူသောအတွေးကြောင့် ရမ္မက်ပိုထန်လာပြီးမညှာနိုင်တော့ပဲပယ်ပယ်နယ်နယ်အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးလေရာ ဆန္ဒပြည့်သွားပြီးဖြစ်သောဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ
သူ့လီးဒဏ်ကို မချိမဆန့်အလူးအလဲခံရလေတော့သည်။
“အားအား–နာ–နာတယ်–မခံနိုင်တော့ဘူး–အား–
တော်ပါတော့မောင်လေးရယ်–သေပြီ–သေပြီ–
အားအင့်အင့်အအအား–အမလေးလေး–အဟင့်ဟင့်–နာလိုက်တာ–အား”
အိပ်ရာပေါ်မှာလူးလိမ့်အလိုးခံရင်းငြီးငြူနေသောဒေါက်တာကေသီဝင်းကိုကြည့်ရင်းသုက်ရည်တွေမထိန်းနိုင်ပဲ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။
“အား–အား–ကောင်းလိုက်တာမမရယ်–အား–
ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး–အား”
ခဏအကြာမှာတော့ အလုံပိတ်တိုက်ခန်းလေးထဲမှာနှစ်ယောက်ထဲရှိနေတာမို့ လွတ်လပ်စွာ ရမ္မက်ထန်စွာ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးခဲ့ကြသူနှစ်ဦးမှာ အိပ်ရာပေါ်မှာခြေပစ်လက်ပစ်အမောဖြေနေကြတော့သည်။
အားပါးတရအလိုးခံခဲ့ပြီးသော်လည်း မသင့်တော်မှန်းသိလျက်နှင့်အလိုးခံပြီးကာမစိတ်ပြေပျောက်သွားချိန်မှာတော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်းတယောက်ရှက်စိတ်များဝင်လာမိပြန်သည်။သူ့မျက်နှာကိုမကြည့်ရဲပြန်။သူကအမောပြေသွားတော့သူမကိုလှမ်းဖက်လိုက်သည်။သူမကသူ့ရင်ပတ်မှာမျက်နှာအပ်ပြီး
“ရှက်စရာကြီးမောင်လေးရယ်”
“ဘယ်သူမှမသိပါဘူးမမရယ်”
“တော်တော့နော်–ပြီးသွားတာတော့ထားလိုက်တော့”
“လိုးလို့မှမဝသေးတာမမကလဲ”
အာ–ကိုယ့်အစ်မကို အဲ့လိုပြောရလား”
“ကိုယ့်အစ်မမို့ တက်တောင်လိုးပြီးပြီ”
“အိုး–ကြည့်ပါလား”
သူမကဖွဖွလေးဆွဲဆိတ်သည်။
“မောင်နှမအရင်းကြီးမို့ မသင့်တော်လို့ပါမောင်လေးရယ်–နော်–မောင်လေးမနေနိုင်ရင် ဆရာမလေးတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ်လေ”
“မမကိုလိုးရသလောက်အရသာရှိမှာမဟုတ်ဘူးမမရဲ့”
“ကိုယ့်အစ်မဆိုပြီးတော့လည်းနည်းနည်းပါးပါးမညှာဘူး–လူကိုမုဒိမ်းကျင့်တာကျနေတာပဲ–ဟင်း”
“အဲ့ဒီလိုပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးရမှအားရတာမမရဲ့”
“သွား”
ဘယ်မှမသွားဘူး–မမကိုတနေ့လုံးလိုးမှာ”
“အိုး–သေရချည်ရဲ့ဟယ်”
“ပြောရင်းနဲ့လီးတောင်လာပြီ–ထပ်လိုးမယ်နော်”
“ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောမိစေနဲ့နော်မောင်လေး”
“ပြောစရာလားမမရယ်–မောင်နှမအရင်းကြီးလိုးတာဘယ်သူ့ကိုပြောလို့ဖြစ်မှာလဲ–လိုးမယ်နော်”
“မထူးတော့ပါဘူးမောင်လေးရယ်–သဘောပဲ”
ထို့နောက်မှာတော့ အစ်မဖြစ်သူကိုတချီပြီးတချီလိုးလေရာ မောင်နှစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်နှစ်ဦး၏ လိုးသံဆောင့်သံ ငြီးတွားသံတွေသာ တိုက်ခန်းလေးထဲမှာတနေ့လုံးစီစီညံနေလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။ ။