အပြောကျယ်ကျယ် – အပြာစာအုပ်

ဖြိုးငယ်ငယ်က ဖဲဝိုင်းမှထကာ ထမိန်ကိုပြင်ဝတ်လိုက်သည်။တော်ပြီ မစုရေ ဒီနေ့တော့ နားတော့မယ်။ လုပ်စရာလေးရှိသေးလို့။ဖြိုးငယ် ထပြီလား ငါဝင်လိုက်တော့မယ်လေ အဲ့နေရာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ လိုက်ထိုးနေသောမို့မို့က ဖြိုးငယ်ငယ်ထသွားသောနေရာကိုဝင်ထိုင်လိုက်သည်။မို့မို့လည်းလည်းဖြိုးငယ်ငယ်ထိုင်သောနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ဖဲကဆက်တိုက်ပင်ကောင်းနေသေူသည်။
လေးငါးလှည့်လောက်တဆက်တိုက်အလျော်ရသည်။အဟင်းဟင်း ဖြိုးငယ်မနေရာက ခုချိန်ထိကောင်းနေတုန်း။ ခါတိုင်းဒီလိုဖဲကောင်းနေရင် ဒီကောင်မကထတာမဟုတ်ဘူး။ဒီနေ့မှ ဘာဖြစ်လို့ထသွားမှန်းမသိဘူး။မို့မို့စကားကို မစုကြားတော့ပြုံးမိသွားသည်။ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲမစုရဲ့ ။ခစ်ခစ် နင်တို့မှအဲ့အကြောင်းမသိတာ ကောင်မကဖဲစိတ်မဝင်စားနိုင်ဘူးလေ။ ဖဲထက်ကောင်းတာရှိတယ်။ဘာများလဲမစုရဲ့ ဖဲဆိုအသေစွဲတဲ့ ဖြိုးငယ် ဖဲကောင်းတာတောင် စိတ်မဝင်စားနိုင်အောင်။

မပြောပါဘူးဟယ် သူများအတွင်းရေးတွေ။မသိချင်သောအရာကိုမှ သိချင်တတ်ကြတာလူ့သဘာဝ။ အတူတူရိုက်နေသောဝိုင်းထဲမှ အမျိုးသမီးတွေကလဲ ဖဲပင်စိတ်မဝင်စားတော့။မစုကိုဝိုင်းအစ်ကြတော့သည်။ ခစ်ခစ် မစုရယ်ပြောစမ်းပါ။ဖြိုးငယ်ရှေ့ပြန်မပြောပါဘူးဟဲ့။ ဒေါ်တင်တင်ဝင်ထောက်လိုက်တော့ မစုကလဲနဂိုကတည်းကပြောချင်နေတာနဲ့ကွက်တိပင်။အခုသူ့ယောင်္ကျားဇော်ထွန်းကမရှိပြန်ဘူးလေ။ ခရီးထွက်သွားတယ်မဟုတ်လား။အဲ့ဒါနဲ့ သူစောစောပြန်တာနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ။ညဉ်းတို့တွေအဲ့ဒါကြောင့်ညံ့တယ်ပြောတာ။ သူ့ယောင်္ကျားညီလင်းသူရောက်နေတယ်လေ။ချက်ဆိုဝိုင်းထဲက မိန်းမတွေကလဲ နားခွက်မီးတောက်သည်။ပုလင်းတူ ဘူးဆို့ဝါသနာတူစရိုက်တူတွေလေ။

ဟို ကောင်လေး ချောချောလေးဟာလားဟဲ့ နယ်ကနေခဏခဏလာတယ်လေ။ခစ်ခစ် မတင်တင်က သဘောပေါက်မြန်လှချည်လား။အဟင်းဟင်း မိစုနော် အချင်းချင်းလာဖဲ့နေတယ် ကြည့်စမ်း။ ဆက်ပါဦးဟဲ့ အဲ့ဇာတ်လမ်း စိတ်ဝင်စားလာပြီ။ကျွန်မလဲ မထင်မှတ်ပဲသိရတာပါ။ ဒီလိုဒီလို××××××××ကြုံးချက်ကတော့ရက်စက်တယ် မတင်တင်ရေ။ နားကိုမနားတာ။ဖြိုးငယ်စွဲနေတာလဲမပြောနဲ့ ဟိုကောင်က မလိုးခင် စောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့သေချာကိုယက်တာ။ဟိုကောင်မကလဲမျက်လုံးလေးကိုစင်းလို့တဟင်းဟင်းနဲ့။ဖင်ပေါက်ပါယက်တာ။ဟင် တကယ် မရွံဘူးလားမသိဘူးနော်။ မို့မို့ကအံ့အားသင့်သလိုမေးလိုက်သည်။
ခစ်ခစ်ကောင်းလို့နေမှာပေါ့ ဖြိုးငယ်ကလဲ အိမ်ထောင်သည်သာဆိုတယ် ဖွေးဥနေတာကိုးဟ။ကြားရသည့် စကားနှင့်ပင် ဝိုင်းထဲကမိန်းမများအဖို့ စောက်ပတ်ကအရည်တွေ ရွဲကုန်သည်။ဒါမျိုးတွေကို အပြာကားတွေထဲမှာသာမြင်ဖူးကြတာလေ။ အိမ်ကယောင်္ကျားတွေနဲ့ကွာပလို့တွေးနေမိကြသည်။ဒါကြောင့်ဖြိုးငယ်အခုတလော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တွေတောင့်ပြီး ဖင်ကြီးလာတယ် အောင့်မေ့တာသူ့လင်ငယ်ကို အပီကျွေးနေလို့ အိုးတောင့်လာတာကိုး။ ပြီးတော့ ဆံပင်တွေ ဘာတွေဖြောင့်နေတာအလှတွေပြင်တာကလဲ အပျိုတွေတောင်အရှုံးပေးရမတတ်ဖြစ်နေတာဟု မို့မို့စိတ်ထဲကတွေးမိလိုက်သည်။
အချိန်က ည(၁၀)နာရီ။ မို့မို့အိပ်ယာမှ ထလိုက်သည်။ ယောင်္ကျားကတော့မူးပြီးအိပ်နေပြီ။အရက်သောက်ဖို့ကလွဲရင်ဘာမှစိတ်မဝင်စားတဲ့သူတောင်းစား။ ယူမိတာမှားတယ်လို့ တွေးမိသည်။ငွေရှိလို့သာယူခဲ့ရတာ အခုမှမှားမှန်းသိသည်။တစ်ဖက်ခြံကဖြိုးငယ်ငယ်တို့ခြံ။ မီးရောင်ခပ်မှိန်မှိန်လေးမြင်ရသည်။ အရင်တုန်းကတော့ စိတ်မဝင်စားပေမဲ့ အခုတော့နေ့လည်ကမစုပြောထားသောစကားကိုကြားယောင်လာသည်။ဒီအချိန်ဆိုပွဲကောင်းနေလောက်ပြီဟုသူမတွေးမိလိုက်သည်။ ခြံစည်းရိုးပျက်နေသောနေရာကနေအသာခိုးဝင်သွားလိုက်သည်။အိမ်အနားရောက်လေ သူမရင်ခုန်သံတွေပိုမြန်လာလေ။

ဖိနပ်ကိုချွတ်ထားလိုက်သည်။ အသံမကြားရအောင်။ သူမကံကောင်းသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ် အခန်းဘေးက အခန်းက ပြူတင်းတံခါးပွင့်နေတာနဲ့အဆင်သင့်။ အခန်းထဲကိုချောင်းလိုက်တော့ သူမရင်ခုန်သံတဒုန်းဒုန်းကိုဖြစ်သွားသည်။အခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာ ဖြိုးငယ်ငယ် ထိုင်နေသည်။ အဝတ်ဗလာဖြင့်။ဖြိုးငယ်ငယ်ရှေ့မှာ မတ်ဖြစ်သူလည်းဖြစ် လင်ငယ်လဲဖြစ်သောလင်းသူ။ဆိုဖာပေါ်မှာ ဒူးကိုကွေးပြီး ဖင်ကိုမြောက်ပေးထားသော ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ဖင်ဝမှ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအထိကိုလျှာပြားကြီးထုတ်ပြီး မရွံမရှာကို လက်ဖြင့်ဖြဲကာယက်နေသည်။ပြတ်ရှုး ပြတ်ပြတ် ပြွတ်ပြွတ် အ အ မောင်လေး မောင်လေးအဟင့်ဟင့် ဘယ်လာက်ကောင်းနေလဲတော့မသိ။ ဖြိုးငယ်ငယ်လည်ပင်းမှ အကြောစိမ်းတွေထောင်နေသည်။ပေါင်တံတွေပါတုန်နေသည်။ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ် ရှီး ပြတ် ပြတ် လင်းသူဆိူတဲ့ ကောင်ကိုဒါကြောင့် စွဲနေတာနေမှာ။မို့မို့ကြည့်ရင်းနဲ့ပင် ဖီးလ်တက်လာသည်။ရှီး ပြတ် ပြတ် အိုး အိုး မမ တစ်ချီပြီးတော့မယ် သွက်သွက်လေးယက်ပါမောင်လေးရဲ့ အအ။ဖြိုးငယ်ငယ် ဖင်ကြီးမြောက် ခါးကော့ကာတွန့်လိမ်သွားတာတွေ့ရသည်။

လင်းသူဆိုတဲ့ကောင်ကလဲ ဖြိုးငယ်စောက်ရည်တွေကို မရွံမရှာကို လိုက်ယက်ပြီး မြိုချနေတာတွေ့ရသည်။ကဲချစ် မောင်လေး မမ အပေါ်ကတက်ဖိုက်မှာနော် ဟင်းဟင်း။ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ညုတုတုပြောသံကို ကြားလိုက်ရသည်။လင်းသူကအောက်ကပက်လက် ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့နို့တွေကို လက်နဲ့ဆုပ်ညှစ်နေတာတွေ့ရသည်။ လီးကို မြင်လိုက်ရသောမို့မို့ ဖင်တွေပင်ကျိန်းသည်။ နည်းသောအရှည်မဟုတ်။ ၆ လက်မလောက်ရှိမည်။အိမ်က ယောင်္ကျားပဲမြစ်နဲ့တော့ကွာသည်။ နေရာချင်းပင်လဲချင်လာသည်။ဖြိုးငယ်ငယ်က ထိုလီးကြီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ပတ်နှင့်တေ့နေပြီ။ဖွတ်ဖွတ် ဘတ်ဘတ် ဘောက်ဘောက် စွပ်စွပ် ပြွတ်ပြွတ်။
အစွမ်းကုန်ဆောင့်နေသောဖြိူးငယ်ငယ်မှာ မြင်းရိုင်းလေးပမာပင်။ဆောင့်ချက်က အောက်ကကောင်ဥကွဲမတတတ်ပင်။ ကုတင်ပင် တကျီကျီမြည်နေသည်။မို့မို့လည်း ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ထမိန်အောက်ကိုလက်နှိုက်ပြီး သူမစောက်စိလေးကို လက်ညိုးဖြင့်ပွတ်နေမိသည်။လင်းသူ လင်းသူ လုပ်ပါမောင်လေးရဲ့ အင်းအင်း သူမနှုတ်ဖျားမှ တိုးတိုးလေးလဲခိုညဉ်းသလိုညဉ်းနေသည်။ဖြိုးငယ်ငယ်ရော လင်းသူရော တစ်ချီလဲပြီးရော တစ်ဖက်အခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ မို့မို့လဲ တစ်ချီကိုပြီးရောဖြစ်သွားသည်။မောင်လေး လိုက်မလားမြို့ထဲမှ ပြန်လာသောလင်းသူ သူ့ဘေးနားမှာကားရပ်ပြီး မေးသံကြားလိုက်သဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့မရီးဖြစ်သူဖဲသွားရိုက်နေကျအိမ်က အိမ်ရှင်ဖြစ်သူ မစုစုအောင်။ပြန်ရမှာလဲ ဝေးသေးသဖြင့် သူလဲကားပေါ် တက်လိုက်ခဲ့သည်။ငါ့မောင် ဒီတစ်ခါ ရက်ကြာတယ်နော် နေတာ။

ဟုတ်တယ်အမ အလုပ်တွေ မပြတ်သေးတာနဲ့။ ဒါနဲ့အမက ဘယ်ကပြန်လာတာ။သြော် ဒီနေ့အမယောင်္ကျား နိုင်ငံခြားကငွေလှမ်းပို့လို့သွားထုတ်တာလေ။ ငါ့မောင်ဘာစားချင်လဲပြော။ရပါတယ် အမ အားနားစရာကြီး။နင်ကလဲ အားနာစရာမရှိတာအားနားနေပြန်ပြီ။ ကြုံတုန်းကျွေးရတာ အားတယ်မဟုတ်လား။ဟုတ် အားပါတယ် အမ။ ကားကို စားတော်ဆက် တစ်ခုဆီမှာရပ်လိုက်သည်။ဒီဆိုင်မျိုးတွေ လင်းသူရောက်ဖူးတယ်။ တိတ်ဆိတ်ပြီး အေးအေးချမ်းချမ်းထိုင်ချင်သောသူများအတွက်နေရာ။သီးသန့်ခန်းတစ်ခုထဲဝင်လိုက်သည်။ဝိတ်တာလေးရောက်လာတော့ မစုစုအောင်သူမသောက်ဖို့ဝိုင်မှာသည်။
ငါ့မောင်သောက်တတ်တယ်မဟုတ်လား နည်းနည်းပါးပါး။အားနာစရာ မစုရာ။ကဲပြောပြန်ပြီ အားနာရမဲ့သူတွေမှမဟုတ်တာ။ ကောင်လေးရေ ဒီက မောင်လေးအတွက် ဘလက်တစ်လုံး။အမြည်းများကို အစုံအလင်မှာပေးသည်။ အမြည်းတွေရောက်လာတော့ ဝိုင်တစ်ခွက်စငှဲ့ပြီး သူ့ထဲသို့ ဘလက်လေဘယ်ကို ငှဲ့ပေးလိုက်သည်။ အရက်ခွက့်လှမ်းအငဲ့မှာ မစုစုအောင်ရဲ့ အနက်ရောင် လည်ဟိုက်အင်္ကျ ီအောက်က ရင်နှမွာကို မြင်လိုက်ရတော့ လင်းသူ ရင်တွေပင်ခုန်သွားသည်။ တကယ်တော့ စုစုအောင်က လင်းသူမမြင်မြင်အောင်ပြခြင်းဖြစ်သည်။မစုစုအောင်တ်ထားသော ထမိန်စကပ်ကလဲ ကျစ်ထုပ်နေတော့ ကိုယ်လုံးအလှကပေါ်နေသည်။ငွေရှိသောသူဌေးမပီပီ နုဖတ်နေတာလို့ လင်းမောင်တွေးမိသည်။

၃၅ လောက်ရှိပေမဲ့ တင်တွေရင်တွေကတင်းကားနေတုန်းပင်။မဖြိုးထက်ပင် တောင့်သည်။ကဲ ချီးယားစ်။ မစုစုအောင်က သူ့ကိုတစ်ခွက်ပြီး တစ်ခွက်ငှဲ့ပေးသည်။သူလဲတော်တော်မူးလာသည်။ စကားတွေတပြောပြောနှင့် သောက်လာလိုက်တာ သူလဲတော်တော်မူးနေပြီ။မစုစုအောင် သူ့ခုံဘက်ပြောင်းပြီး ဘေးနားလာထိုင်တာကို သတိထားမိပေမဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားလိုက်သည်။မစုစုအောင်ရဲ့ လက်ကသူ့ပေါင်ပေါ်တင်လာသည်။သူလဲမူးနေပြီလေ။ ငါ့မောင်ကအချောပဲဟ ဒါကြောင့်ဆော်တွေကြွေတာကိုး။အမကလဲ မြောက်နေပြန်ပြီဗျာ။ ဆော်မကြည်လို့ မိန်းမမရသေးတာပေါ့မစု။ဟင်း ဟင်း သိပါတယ်နော် နင်နဲ့ဖြိုးငယ်နဲ့ အကြောင်းကို။ မစိုးပြောလိုက်တာက တိုးတိုးလေးပေမဲ့ သူ့ရင်ထဲမှာတော့ဒိန်းခနဲဖြစ်သွားပြီး လန့်ဖျက်သွားသည်။ ဒုက္ခရောက်ပြီ။မစုဘယ်လိုသိ။ခစ်ခစ်သိတာပေါ့ဟ ။ နင့်အကိုကိုငါပြောလိုက်ရမလား။
ဟာ မလုပ်ပါနဲ့ မပြောပါနဲ့ သူမျက်နှာငယ်လေးဖြစ်သွားသည်။ အမူးတွေဘယ်ရောက်နေမှန်း မသိတော့။ခစ်ခစ် နင်ကလဲ ဒီလောက်ထိကြောက်မနေပါနဲ့။ အမကနားလည်ပြီးသားပါ။နင်မသိစေချင်ရင် ငါ့ကိုနှုတ်ပိတ်ခပေးရမယ်။ဒီဝိုင်းရှင်းရမှာလား ။ရှုး မစုစုအောင်ကသူ့နှုတ်ခမ်းကို သူမလက်ညိုးဖြင့်ပိတ်လိုက်သည်။နိုးနိုး အမကိုနှုတ်ပိတ်စေချင်ရင် လွယ်လွယ်လေးပါ။ ဖြိုးငယ်ကိုလုပ်သလိုလူပ်လိုက်လေ ခစ်ခစ်။မစုစုအောင်ပြောတာကို သူသဘောပေါက်သွားသည်။ဟိုက်ရော သူမလဲ မဖြိုးလို အထန်ပင်။ သူမစုခါးကိုလှမ်းဖက်လိုက်သည်။မစုစုကလဲသူ့ကိုပြန်ဖက်ကာ အပြန်အလှန် ကစ်ဆင်ဆွဲတော့သည်။စားရကံကြုံတော့လင်းသူတို့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲပြီ။မစုစု ယင်းတွေထလာပြီ။ သူ့ကိုတိုးတိုးလေးပြောလာတယ်။မောင်လေး ဒီနေရာက သိပ်မလွတ်လပ်ဘူး။ စိတ်အေးလက်အေးလုပ်လို့ရတဲ့နေရာသွားရအောင်။
မစုစုကား သူမအေးအေးဆေးဆေး တစ်ခါတစ်လေသွားနားရအောင် ဝယ်ထားသောခြံဆီကို လင်းသူကိုခေါ်သွားတော့မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ဝိတ်တာလေးကိုလှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး သူမပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်သည်။ဖြိုးငယ်ငယ်ကို လုပ်တာမြင်ကတည်းက ခံချင်စိတ်ပြင်းပြနေသော မစုစုအောင်သူမ ဆန္ဒပြည့်ဝခါနီးပြီဖြစ်သဖြင့် သွက်လက်တက်ကြွနေသည်။စုစုအောင်မောင်းလာသောကားက မြို့ကွက်သစ်တွေဘက်ရောက်လာသည်။လမ်းကြားတစ်ခုထဲရောက်လာတော့ ခြံတစ်ခုထဲမောင်းဝင်လာသည်။တီတီ ကားကိုဟွန်းတီးလိုက်တော့ ခြံထဲမှ အဒေါ်ကြီးတစ်ဦးထွက်လာပြီး တံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
ကားကိုမောင်းဝင်လိုက်ပြီး ခဏရပ်ကာ။ဒေါ်အေး ကိုမောင်တင့်ဘယ်သွားလဲ။ နယ်ခဏပြန်သွားတယ်မမလေး။ရော့ ဒေါ်အေး ကျွန်မ ဒီမှာ တစ်ပတ် လောက်နေမယ်။ စားစရာသောက်စရာတွေဝယ်ထည့်ထားလာ။ထည့်ထားပါတယ်မမလေး။ ရော့ဒေါ်အေး မုန့်ဖိုး ။ စုစုအောင်အိတ်ထဲမှ တစ်သောင်းတန် ၁၀ ရွက်လောက်ထည့်ပေးလိုက်ပြီး။ရပြီဒါဆို အိမ်ပြန်ချင်ပြန်တော့လေ။ ကျွန်မလာတာ ဘယ်သူမှမပြောနဲ့။ပြောတဲ့နေ့ အလုပ်ပြုတ်ပြီသာမှတ်။ ဒေါ်အေးက ငွေကိုယူလိုက်သည်။မပြောပါဘူးမမလေး။ ဒါဆိုလဲပြန်တော့။ ဒေါ်အေးတို့လင်မယားအိမ်က ဒီနဲ့သိပ်မဝေး။တစ်မိုင်လောက်သာဝေးတော့လမ်းလျှောက်ပြန်လို့ရသည်။သူဌေးမကငွေနင့်နေအောင်ပေးထားတော့ ဒေါ်အေးတို့ကလဲ ဘာမှမပြောရဲ။ဒီနေရာမှာ ဒေါ်အေးသတိထားမိသည်က ဒီရပ်ကွက်က သူဌေးကတော်အရာရှိကတော်တွေ ဝယ်ထားတဲ့ခြံတွေချည်း။
ဒီလိုဘဲ ကောင်လေးတွေနဲ့ပလူးနေကျဆိုတော့မထူးဆန်း။သူမသူဌေးမ စုစုအောင်လဲ သေချာသည်။ကားပေါ်မှာ ကောင်လေးတစ်ယောက်ပါလာသည်။ တစ်ပတ်လုံး အပြင်မထွက်ဘူးဆိုတော့ဟင်းဟင်း လိုးခိုင်းတော့မှာသေချာနေသည်လို့ ဒေါ်အေးခြံတံခါးကိုသော့ခတ်ရင်း တွေးမိသည်။ယောင်္ကျားကတော့နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်လုပ်နေသည်။မိန်းမဖြစ်သူကတော့ ဒီမှာ ကောင်လေးနဲ့ စိတ်တိုင်းကျပလူးနေသည်ဟုတွေးမိသည်။ဒါကလဲ ငါ့အလုပ်မဟုတ်ပါဘူး သူ့ဟာသူဆာလို့ အလိုးခံတာဘဲလို့ပဲ ဒေါ်အေးသဘောထားလိုက်တော့သည်။အရေးကြီးတာက ဒီလို ဘောက်ဆူးများများရဖို့ဘဲလေ။မောင် မြန်မြန်လုပ်တော့ကွာ။
မမစောင့်နေတာကြာလှပြီ။ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဖက်ကုန်းထားသော စုစုအောင်ကဘလင်းသူကို လှမ်းခေါ်နေပါပြီ။သူမအခေါ်မှာလင်းသူစားပွဲပေါ်မှ သောက်လက်စဝိုင်ပုလင်းကိုကြည့်ပြီးစိတ်ကူးတစ်ခုရသွားသည်။မစိုးကိုဖြိုနိုင်ဖို့တော့မလွယ်။ နည်းသော အိုးကြီးမဟုတ်သည့်အပြင် မဖြိုးငယ်ငယ်ထက် ထန်သောမိန်းမဖြစ်မှန်းသူသဘောပေါက်သည်။ဝိုင်ပုလင်းကိုယူကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ကိုယ်လုံးတီးလင်းသူက လီးကြီးတယမ်းယမ်းနဲ့တက်လာတာမြင်တော့ စုစုအောင်စိတ်တွေပိုကြွလာသည်။သူမမြင်ဖူးသမျှထဲအရှည်ဆုံးအကြီးဆုံးပင်။လင်းသူက့မမ ခဏပက်လက်လှန်လိုက်ပါလား။
ဘာလုပ်မလို့လဲမောင်ရဲ့ မခံချင်လှပြီ ဟင်း။ စုစုအောင်အနည်းငယ် မကျေနပ်သလိုပြောလိုက်ပြီး။လေးဖက်ထောက်နေရမှ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။မ ဒူးထောင်ပြီးပေါင်ကားလိုက်။ လင်းသူအလိုအတိုင်းမစိုး ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။စောက်မွေးတွေရိပ်သင်ထားတာမကြာသေးသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်ခွဆုံမှာ အမြောင်းလိုက်ကြီး ပေါ်လွင်နေသည်။လင်းသူက ဝိုင်ပုလင်းစောင်း၍ စုစုအောင်ကေ်ဖုတ်ပေါ် လောင်းချလိုက်သည်။ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲမောင်။ လင်းသူက မဖြေ ။ဝိုင်တွေက သူမစောက်ဖုတ်မှ ဖင်ကြားထဲစီးကျကုန်ပြီလေ။ လင်းသူဘာလုပ်မည်ကို သူမသိလိုက်ပြီ။သူမကို အပီအပြင်မှုတ်တော့မှာ။
ဒါမျိုးဆို သူမကလဲဝါရင့်သူပင်။နေဦးမောင်လေး။ အောက်ကနေလိုက်။ အပြန်အလှန်လုပ်မယ်။လင်းသူကား သူ့ထက်ဝါရင့်သူကိုတွ့ချေပြီ။စုစုအောင်အပေါ် သူကအောက်က ပြောင်းပြန်အနေအထားတက်ယူလိုက်သည်။ပေါင်နှစ် ချောင်းကြားမှာသူ့မျက်နှာ ရောက်သွားသည်။စုစုအောင်ကလဲလင်းသူ ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ပြီး လီးကို ကောင်းကောင်း ပလွေပေးတော့သည်။လင်းသူလီးဒစ်ကိုသွားလေးတွေနဲ့ခြစ်ခြစ်ပြီးဆွဲပေးကာ လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုငုံပြီး အပီအပြင် စုပ်သည်။လင်းသူခါးကြီးပင်ကော့လာသည်။လွယ်တော့မလွယ်။ ကြာလျှင်သူရှုံးလိမ့်မည်။ပြန်ပညာပြမှရမည်ဟုတွေးပြီး စောက်ပတ်ကိုဖြဲကာ လျှာဖျားကိုထိုးသွင်းလိုက်လိုက်သည်။ပြတ် ပြတ် ရှုး ရှုးအအ ဘယ်လိူတွေလုပ်နေတာလဲမောင် အအ အင်းအင်း စာက်စိလေးကို လင်းသူလျာဖျားနဲ့ အသေအချာကလိတော့ စုစုအောင်တုန်သွားသည်။ လီးပင်သေချာမစုပ်နိုင်တော့။
အ အ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ မောင်ရယ် အင်းအင်း။ကုန်းပေးထားသောစုစုအာင်ရဲ့ခါးကို ဘယ်လက်ဖြင်ကိုင်ပြီး နောက်မှလင်းသူက စောက်ဖုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်သည်။ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းခါးကို နွဲ့နွဲ့ပြီး လိုးနေသလို။ လီးတစ်ဆုံးမြုပ်သွားသည်နှင့်တပြိုင်နက်စိမ်ထားပြီးနို့တွေကို ဆုပ်ညှစ်ကာ ဆွပေးတော့ မစုစုအောင် ဖင်ကိုပိုကော့ပေးလာသည်။လုပ်ပါတော့မောင်လေးရဲ့ ဟင့်ဟင့် မကိုမနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့။ငိုသံမူနွဲ့နွဲ့လေးထွက်လာချိန်မှာတော့ လင်းသူလိုချင်သော အတိုင်းအတာရောက်သွားပြီ။မစုစုအောင်ရဲ့ နောက်မှာစုစီးထားတဲ့ဆံပင်တွေကို လက်ဖြင့်ဖမ်းလိမ်ကာ။အသားကုန်စိုက်ချလိုက်သည်။
ဖောင်း ဖောင်း ဒုတ် စွပ် အမေ့သေပါပြီ မောင်လေးရဲ့။လင်းသူကား မြင်းစီးသလိုပင်။ စုစုအောင်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေက လင်းသူဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း တုန်တုန်နေသည်။ဖြန်းဖြန်း လင်းသူက အားနေသော ညာဖက်လက်ဖဝါးဖြင့် တင်ပါးကိုတဖြန်းဖြန်းရိုက်သည်။မစုစုအောင်ကား နာကျင်တာကိုသာယာတတ်သူမှန်းသူသတိထားမိသွားသည်။ဖြန်း ပါးကိုပါပိတ်ရိုက်သည်။အမေ့ ။ မအော်နဲ့ ကောင်မ။ နင်ဒါမျိုးကြိုက်တာမဟုတ်လား။ကြိုက်တယ် အအ။ အဆက်မပြတ်လိုးရင်း လင်းသူမေးနေတာကို စုစုအောင်ကျေကျေနပ်ကြီးဖြေသည်။စွပ်စွပ်ဒုတ် ဒုတ် အမေရေ သေပါပြီ။စုစုအောင်ကား ယောင်္ကျားရှိသော်လည်းကလေးကမရသေးတော့ သူမအဖုတ်ကိုလိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လင်းသူအဖို့ကောင်းလှသည်။
ကောင်မ နင့်လင်လီးနဲ့ ငါ့လီးဘယ်ဟာပိုကြိုက်လဲ။မောင့်လီးကိုပိုကြိုက်ပါတယ်ရှင့် အအ။ စုစုအောင်ကား လင်းသူမေးလေပိုစိတ်ထန်လာလေပင်။လင်းသူလဲ အစွမ်းကုန်ဆောင့်ရင်း လရေတွေကို စုစုအောင် စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။လီးကိုဆွဲအထုတ်မှာတော့ မစုစုအောင်စောက်ရေတွေနဲ့ သူ့လရေတွေက သူမစောက်ခေါင်းထဲမှာ ထွက်ကျလာပြီးမွေ့ယာပေါ်သို့ တွဲလဲ စီးကျနေလေတော့သည်။တော်တော်လိုးလို့ကောင်းသောမိန်းမဟုတွေးမိလိုက်သည်။နောက် ၁၅ မိနစ်ခန့်အကြာမှာတော့။စုစုအောင်အဖုတ်ကားအရည်တွေ ရွဲနေချေပြီ။လိုးပေးပါတော့ မောင်လေးရဲ့ ဟင့်ဟင့်။ သူမမျက်လုံးမှာ မျက်ရည်လေးဝိုင်းနေသည်။သူမလက်များကို လင်းသူက ကုတင်တိုင်များမှာကြိုးနဲ့တွဲချည်ထားသည်။သူမစောက်ပတ်အမြောင်းအတိုင်းလင်းသူကလီးကိုတေ့ထားပြီး စောက်စိကိုလီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲနေသည်။
စုစုအောင်ကား ကော့တက်နေချေပြီ။မောင်လေး မမကိုသတ်နေတာလား ဟင့်ဟင့် လိုးပါတော့ တောင်းပန်ပါတယ်။လင်းသူက လီးဖြင့်ပွတ်နေရာမှာ ပြောင်းကာ လက်ညိုးလေးဖြင့် စောက်စိကိုလခပ်ဖိဖိလေးပွတ်ပေးပါတယ်။အ အ မောင်လေး မမကိုသနားပါဦး။ ဟင့်ဟင့် စုစုအောင် သေးပင်ထွက်ချင်စိတ်ပေါက်အောင်ဖြစ်နေပြီ။နောက်ဆုံးလင်းသူဆွတာမခံနိုင်တော့ ငယ်သံပါအောင်အော်ဟစ်ရင်း တစ်ချီပြီးသွားမှလင်းသူက သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲကာ အသားကုန်လိုးတော့သည်။စွပ်စွပ် ဘတ်ဘတ် ရှီးရှိး စွပ်စွက် ဘတ်ဘတ် စောက်ရေတွေရွဲနေသည့် စောက်ပတ်ထဲ လိုးတော့ အသံမျိုးစုံကိုထွက်နေသည်။စုစုအောင်ရဲ့ဆံပင်ကိုဖြေထားပြီး သူမရဲ့ဖွံ့ထွားလှတဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ်မှာ ဆံနွယ်တွေဝဲကျနေသည်။
ဆောင့်ချက်နှင့်အတူ လင်းသူလက်နှစ်ဖက်ကလဲနို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။စုစုအောင်ကလဲ အောက်မှ သူမခါးကိုကော့ပြီး အစွမ်းကုန်ခံတော့သည်။ထိုနေ့အဖို့တော့ လင်းသူကား မစုစုအောင်ကို ပက်လက်လိုး မှောက်ခုံလိုးလိုက်အပေါ်ကနေခွပြီးဆောင့်ခိုင်းလိုက်နှင့် အပီအပြင်ကိုလိုးတော့သည်။နောက်ဆုံးလီးချောင်းနာကျင်၍လရေမထွက်နိုင်တော့မှဘဲ လိုးပွဲကိုနားလိုက်သည်။စုစုအောင်နှင့်သူလဲ မောမောနှင့်အိပ်ပျော်သွားသည်။ နောက်နေ့တွေ အတွက်ရှိသေးတယ်မဟုတ်လား။တစ်ပတ်လုံးလုံးပျော်ချင်တိုင်းပျော်ပြီးလင်းသူပြန်လာတော့ သူ့အကိုအိမ်ပြန်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ဖြိုးငယ်ငယ်ကလဲ သူမယောင်္ကျားလင်းသူအကိုပြန်လာတော့ ငြိမ်ပြနေသည်။မစုစုအောင်ကလဲ သူ့အိမ်သူပြန်သွားပြီဖြစ်ပါတယ်။ဟဲ့ လင်းသူ နင့်ကို သတင်းတစ်ခုပြောရအုံးမယ်သိလား။ငါတို့ခေါင်းရင်းအိမ်က မို့မို့လေ နင်ခရီးသွားတဲ့ နေ့ကသူ့ယောင်္ကျားနဲ့ကွာလိုက်ပြီဟဲ့။ဟင် ဟုတ်လား ဘာဖြစ်လို့လဲ။
နင်ကလဲ မို့မို့က သူ့ယောင်္ကျားကိုချစ်လို့ယူတာမှမဟုတ်တာ။ရသမျှငွေ ဝင်းခြံတွေ ရပြီးတော့ ကန်ထုတ်လိုက်တာ။ ကောင်မတစ်ယောက်ကို စည်းရုံးပြီးသူ့ယောင်္ကျားကိုဂွင်ဆင်ပြီးထောင်ဖမ်းတာ။ ပြီးတော့ အားလုံးသိမ်းပြီးကန်ချလိုက်တာ။ကောင်မက လူလည်မဟဲ့ နင်ရောသတိထားအုံးနော်။ ဒီလိုဟာမျိုးတွေနဲ့မတွေ့စေနဲ့။ဟုတ်တယ်ဟ ညီလေးရ အခုခေတ်မိန်းမတွေကလွယ်တာမဟုတ်ဘူး။ငါတောင် မင်းအမလိုသစ္စာရှိတဲ့မိန်းမမျိုးရထားလို့ ဟားဟား။ဟင်း ဖြိုးငယ်တို့က ကိုယ့်ယောင်္ကျားကလွဲပြီး ဘယ်ယောင်္ကျားကိုမှစိတ်ထဲကပစ်မှားတာမဟုတ်ဘူး။လင်းသူစိတ်ထဲမှာပင် မလုံမလဲဖြစ်သွားသည်။
သစ္စာရှိလို့ပေဘဲ ဘုရားဘုရားလို့တွေးမိလိုက်သည်။ကျွန်တော်ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ဗျာ။ သူ့ဖုန်းကိုအခန်းထဲမှာအားသွင်းထားပြီးရေချိုးနေလိုက်တာ နာရီဝက်လောက်ကြာသွားသည်။ရေချိုးပြီး ပြန်လာတော့ သူ့ဖုန်းကို ခေါ်ထားတာတွေ့ရသည်။ နံပါတ်တော့ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး။ဘယ်သူဘာလိမ့်။ သူ့ဆီကိုဆက်တာဆိုလို့ လုပ်ငန်းကိစ္စဘဲဖြစ်လိမ့်မည်။ပြန်ခေါ်အုံးမှပါလို့ တွေးမိရင်း ထိုနံပါတ်ကိုကောက်နှိပ်လိုက်သည်။ထိုဖုန်းသည် သူ့ကိုကံဆိုးခြင်းများ သယ်ဆောင်လာသောဖုန်းတစ်လုံးဖြစ်မည်ဆိုတာ လင်းသူသိခဲ့လျှင်။မို့မို့တစ်ယောက် ဝင်လာသောဖုန်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ဟင်းဟင်း လင်းသူရေ နင်ကတော့ငါ့ဂွင်ထဲရောက်ပြီ လို့စိတ်ထဲကပြောလိုက်ပြီး။ဟဲလို–ဟုတ်ဒီဖုန်းကိုဆက်ထားလို့ ကျွန်တော်လင်းသူပါ။
ဘယ်သူလဲမသိ။သြော် သိပြီ ကိုယ့်အကိုမိန်းမကိုလဲလိုး ယောင်္ကျားနိုင်ငံခြားသွားနေတဲ့မိန်းမကိုလဲလိုးနေတဲ့လင်းသူဆိုတဲ့ကောင်လား။ဟာ ခင်ဗျားမဟုတ်တာတွေမပြောနဲ့ ကျုပ်ဒါမျိုးမလုပ်ဖူးဘူးဗျ။ ခင်ဗျားဘယ်သူလဲ။ဟင်းဟင်း ငါမို့မို့လေ လင်းသူ။ နင့်အကြောင်းကါအကုန်သိတယ်။ဘယ်လိုလဲ နင်စိတ်တိုင်းကျလိုးခဲ့တဲ့ မစုစုယောင်္ကျားကိုရော နင်လိုးနေကျ နင့်မယားလား မရီးလားမသိတဲ့ဖြိုးငယ်ငယ်ယောင်္ကျား နင့်အကိုအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကိုပြောလိုက်ရမလား။ခင်ဗျား ခင်ဗျား ဘယ်လိုသိနေတာလဲ မမို့။ဟင်းဟင်း ဘယ်လိုသိနေတယ်ဆိုတာကအရေးမကြီးဘူး လင်းသူ။ငါ့ဆီမှာ နင့်အကြောင်းကို သက်သေပြစရာဗွီဒီယိုဖိုင်တောင်ရှိတယ်။အဲ့ အဲ့ လိုမလုပ်ပါနဲ့ မမို့ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်။
မပြောပါနဲ့ဗျာ။ကျွန်တော် အရှက်ကွဲလိမ့်မယ်။ ဘဝပျက်လိမ့်မယ်ဗျ။လင်းသူရဲ့အသံတုန်တုန်ယင်ယင်ကိုကြားရတာ မို့မို့အတွက်အရသာပင်။နင် ငါလိုချင်တာ လုပ်ပေးရင်တော့ အဲ့အကြောင်းငါမပြောဘူး။ငွေလိုတာလား မမို့ ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ။ဟင်းဟင်း ငွေကမလိုဘူး။ နင့်ကိုတောင်ပြန်ပေးလို့ရတယ်သိလား။နင်အဲ့အကြောင်းမသိစေချင်ရင်တော့ —-–မို့မို့ကသူမဖြစ်ချင်သောအရာကို လင်းသူကိုပြောလိုက်သည်။လင်းသူရဲ့အသံခဏတိတ်သွားသည်။ကဲကဲ နင်စဉ်းစားပေါ့ မနက်ဖြန်ညနေအထိဘဲနော်။စဉ်းစားခွင့်ကမင်းမလုပ်ရင်တော့ မနက်ဖြန် မင်းအကိုဆီခွေပို့မယ်။
မစုစုယောင်္ကျားဆီခွေပို့မယ်။မင်းမိသားစုနဲ့ တစ်သက်လုံးပြတ်မယ် မင်းကိုရွံသွားကြမယ်။ ပြီးတော့ မစိုးယောင်္ကျားကလဲ မင်းကိုမယားခိုးမ့နဲ့သိတယ်နော်။ ငါခြိမ်းခြောက်တာမဟုတ်ဖူး။မို့မို့က ပြောပြီးဖုန်းကိုချလိုက်သည်။ လင်းသူကတော့ဒီညအိက်ပျော်တော့မှာ မဟုတ်တာသေချာနေသည်။ သူမတောင်းဆိုခဲ့သောအရာကတော့။နောက်တစ်လလောက်အကြာမှာတော့ ရှေ့မှာချထားသော လက်ထပ်စာချုပ်မှာ မို့မို့လက်မှတ်ထိုးလိုက်သည်။ဟင်း ဟင်း မောင် ထိုးလိုက်တော့လေ။ မမတော့ထိုးပြီးပြီ။မို့မို့ကအောင်နိုင်သူအပြုံးဖြင့် လင်းသူရှေ့သို့လက်ထပ်စာချုပ်ကို တွန်းပို့လိုက်သည်။ဘေးမှာ သက်သေလိုက်လာသော ဒေါ်တင်တင်ကတော့ လင်းသူကိုကြည့်ပြီးတစ်မျိုးဖြစ်နေသည်။ကောင်လေးကရှက်နေတာလား ဘာလားတော့မသိ။လက်တွေတုန်နေသလိုလိုပင်။ ဒီလိုပဲ မမတင်ရဲ့ ကျွန်မချစ်မောင်လေးကရှက်နေတာ။
ကဲပါ မောင်လေးထိုးလိုက်တော လူကြီးတွေကိုအားနာစရာ။ဒီနေ့ပွဲကို လင်းသူအကိုနဲ့အမတွေမလာ။ မို့မို့လို တစ်လင်ကွာကိုမှယူရမလားဆိုပြီးတော့လေ။ဘယ်အချိန်ကဘယ်လိုပေးလိုက်သည်မသိ။မိူ့မို့ကလဲ လင်းသူတို့အိမ်နားက သူမအိမ်ကိုရောင်းပြီးတော်တော်ဝေးသည့်နေရာမှာ တိုက်အသစ်ဝယ်ထားတာတွေ့ရသည်။ယခုယူသည့် လင်းသူကလဲ ခေသူမဟုတ်တာ ဒေါ်တင်တင် စုစုအောင် ယခင်ကဖဲဝိုင်းမှာပြောဖူးလို့သိသည်။ကြည့်ရတာ မို့မို့ကလဲ တဏှာကြီးမည့်ပုံ။ မိန်းမချင်းဆိုတော့သိသည်။ဒေါ်တင်တင်အားကျနေသည်။ ယောင်္ကျားကိုကွာတာတစ်လမပြည့်သေး။လင်းသူလို ငယ်ငယ်ချောချောကောင်လေးကို မို့မို့ယူလိုက်တာကို။ကဲ မမတင် သက်သေနေရာမှာထိုးပေး။ မို့မို့က သက်သေနေရာမှာ ဒေါ်တင်တင်နဲ့ ရပ်ကွက်ထဲမှသူမခေါ်လာသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုထိုးခိုင်းလိုက်သည်။
ဟင်းဟင်း လင်းသူရေ ဒီညတော့နင့်ကို ငါစပိုင်ပြီဟဲ့လို့ စိတ်ထဲကတွေးရင်းပေါ့။သူမကို မစုစုအောင်ကလဲ ဒီသတင်းကြားကတည်းကစကားမပြော။သိနေတယ်လေ မို့မို့က ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ စုစုအောင်တို့လိုခိုးစားတာမဟုတ်အပီကိုင်လိုက်တာကိုး။ သူမလဲ လင်းသူကိုကြံစည်နေတာကြာပြီ။မမတင်ရေ ကျွန်မ မမတင်ဆိုင်မှာ ကြိုးဝင်ဝယ်ဦးမယ်နော်။ အပြန်ကျရင်။ဘာလုပ်မလို့လဲ မို့မို့ရဲ့။ခစ်ခစ်ဘာမဟုတ်ပါဘူး မမတင်ရဲ့ ကိုယ့်ယောင်္ကျားကို စိတ်မချရင်ကြိုးတုပ်ထားရအောင်လို့။ဟား ဟား မို့မို့ကတော့နောက်ပြီ။ နင့်မမက နင့်ကို အရမ်ူချစ်တယ်နဲ့တူတယ်။ကြိုးတုပ်ထားမယ်တဲ့ ။
ဒေါ်တင်တင်ကတော့ မို့မို့စနောက်နေတာကို လင်းသူကို ပြန်စနေသည်။တကယ်ကျတော့ နောက်တာမဟုတ်မှန်း ဒေါ်တင်တင်မသိပါ။အချိန်ကားည(၈)နာရီခန့်မှာ ဖြစ်သည်။လူရှင်းသော ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်မို့ လမ်းမပေါ်မှာလူသွားလူလာကရှင်းနေပြီ။ထိုရပ်ကွက်ထဲကခြံတစ်ခြံက နှစ်ထပ်တိုက်တစ်လုံးရဲ့အပေါ်မှာတော့ မီးလင်းနေသည်။ထိုတိုက်ကတော့ မို့မို့ရဲ့တိုက်ဖြစ်ပါတယ်။တိုက်အပေါ်ထပ်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ မို့မို့တစ်ယောက်ရေချိုးနေပါတယ်။ဒီနေ့မှ သူမကိုယူလိုက်ရတဲ့ လင်အသစ်စက်စက်ကလေးလင်းသူကတော့ရေချိုးနေတဲ့ မို့မို့ရဲ့နောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး သူမ ဖင်ကို လျှာနဲ့လိုက်ယက်ပေးနေရပါတယ်။သူ့ဗိုက်ထဲမှာတော့ ခုနက စောက်ပတ်ယက်ပေးရတုန်းက မို့မို့ပြီးသွားတဲ့စောက်ရည်တွေပြည့်နေပါတယ်။သေချာပြောင်နေအောင်ယက်လင်းသူ။ နင်ဖြိုးငယ်ငယ် ဖင်ယက်တုန်းကအဲ့လိုမဟုတ်ဘူး။မို့မို့ကအမှန်အကန်ကိုနိုင်စားနေတာပါ။နေ့တိုင်းငါ့စောက်ပတ်နဲ့ဖင်ကိုနင့်လျာနဲ့သန့်ရှင်းပေးရမယ် ကြားလား။
ဟုတ် ဟုတ် မမို့။ အခုတော့ မမို့ခိုင်းတာကို လင်းသူမငြင်းရဲပါ။ရပြီနင်အခန်းထဲကထွက် ကုတင်ပေါ်ကစောင့်နေ။ မို့မို့ကလင်းသူကို အနားပေးလိုက်ပါတယ်။လင်းသူလဲ စိုနေတဲ့ရေတွေကိုသုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေတထိတ်ထိတ်နဲ့စောင့်နေပါတယ်။မို့မို့လဲ သူမကိုယ်ကို သဘက်ပတ်ပြီးထွက်လာပါတယ်။ကဲလင်းသူ နင့်ကို ငါဘာလုပ်မယ်ဆိုတာကြိုပြောပြီးသားမဟုတ်လား။မို့မို့ကဘီရိုထဲမှာထည့်ထား သောကြိုးခွေများကိုထုတ်လိုက်သည်။ပက်လက်လှန် ခြေတွေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်တွေမှာသေချာကပ်ထား။နင်ကငါ့ကျွန် နေ့တိုင်းမင်းကို ကြိုးတုပ်ပြီးဆော်မှာ နားလည်ထား။မို့မို့က လင်းသူရဲ့ ခြေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်မှာ ကြိုးတွေနဲ့ တင်းတင်းပူးချည်လိုက်ပါတယ်။လင်းသူမအော်နိုင်အောင်ပါးစပ်ကို သူမချွတ်ထားတဲ့ ပင်တီကို ယူပြီး ဆို့လိုက်ပါတော့တယ်။လင်းသူကတော့မျက်ရည်လေးတွေဝိုင်းလို့။
မို့မို့ကလငိးသူလီးကို သူမအဖုတ်ထဲမြုပ်ဝင်သွားအောင် ဖိချလိုက်ပြီးအားရပါးရဆောင့်ပါတော့တယ်။ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့လင်းသူအဖို့အော်လဲ မအော်နိုင် လှုပ်လဲမလှုပ်နိုင်နဲ့ မိန်းမဖြစ်သူ မမို့မို့ရဲ့အကျဉ်းသားသဖွယ်ပင်။ထိုအချိန်မှစ၍ လင်းသူကို မို့မို့က အကျဉ်းသားတစ်ယောက်သဖွယ်ဆက်ဆံပြီးဖင်ယက်ခိုင်း စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းလို့လျှင် ကြိုးတုပ်ပြီး စားတော့သည်။လင်းသူကား သူ့အားနည်းချက်ရှိသဖြင့် မိန်းမဖြစ်သူမို့မို့ရဲ့ အလိုတော်ကျအတိုင်း ဘဝတစ်လျောက်လုံး ဖျော်ဖြေရပေတော့မည်ဖ။
ပြီးပါပြီ